การปฏิรูปกิริยาของสงฆ์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 34/42

นอกจากนี้ ในประเด็นที่ว่า พระกิริยามในเมยุพุทธภกลัสมาของสงฆ์ด้วยศรัทธา มีความตั้งใจดีในการฝึกฝนบรมตนเองอยู่แล้ว แต่ในความเป็นจริง จิตใจของมนุษย์มีการเปลี่ยนแปลงได้ง่าย ถึงแม้ว่าจะมีความตั้งใจแรกก็ใช่ว่าจะสามารถประคับประคองตนเองให้ประพฤติดีตนได้อย่างถูกต้องตามไปด้วยจนถึงวาระสุดท้าย ด้วยเพราะไม่รู้ว่าจะกระทำความผิดหรือพยายแพ้แก้เกลื่อนใด เมื่อใด ซึ่งมีตัวอย่างของพระกิริยาผู้นี้ยอมลำบากทิ้งสังคามารภายปรากฏในพระตรปฏิรูปไม่ช้อย ซึ่งเมื่อใดก็ตามที่เกิดกรณีพระกิริยาประพฤติดีไม่เหมาะสม พระพุทธองค์ก็สามารถมองข้ามความผิดพลั้งนั้น จะทรงเรียกประชุมสูงศ์ แล้วกำหนดสิกขาบทและข้อควรระวัง แนะนำเล่าระดับพระกิริยาสาวกด้วยความเมตตาอย่างลำบากในส่วนสะท้อนให้เห็นถึงพระอัจฉริยภาพในการปกครองสงฆ์ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งสิ้น ดังนั้น จึงอาจกล่าวได้ว่าประเด็นนี้ Watsuji ยกขึ้นมานี้ เป็นการตัดสินจากมุมมองที่เป็นอุดมคติาา โดยไม่ได้พิจารณาไปตามความเป็นจริงของโลก 6.1.4 ความสอดคล้องตรงกันของปฏิรูปกิริยากิจกายต่าง ๆ เกิดจากอิทธิพลซึ่งกันและกัน กลุ่มนักวิชาการที่ยืนยันว่านาคณะสงฆ์หลังพุทธกาลเป็นผู้ควบคุมปฏิรูปกิริยา ประสบปัญหาใหญ่ปัญหาหนึ่งที่ตอบอยากคือ ถ้าหากคณะสงฆ์กลุ่มนาฏยากต่าง ๆ หลังพุทธกาล เป็นผู้ควบคุมปฏิรูปกิริยาก็ตาม แล้ว ทำไปลักษณะในปฏิรูปกิริยาของกลุ่มนาฏยากต่าง ๆ จึงมีความสอดคล้องตรงกันมาก นักวิชาการเหล่านี้จึงให้เหตุผลว่า เกิดจากการรับอิทธิพลซึ่งกันและกันของกลุ่มนาฏยากต่าง ๆ