การศึกษาประวัติศาสตร์เมืองบากราม : หน้า 19/42

194 ธรรมราช วัดสาขาวิชาการทางพระพุทธศาสนา ปีที่ 5 ฉบับที่ 2 (ฉบับรวมเล่มที่ 9) ปี 2562 (Begram)26 ในปัจจุบันส่วนสนทะเป็นชื่อทวีป (Dipa) สันนิษฐานว่าคือชมพูทวีป (Jampudipa) ซึ่งเป็นอีกชื่อหนึ่งของอินเดีย ส่วนกลสิน่าจะเป็นชื่อเมืองไม่ใช่หมู่บ้าน เพราะเรารู้จักชื่อของหมู่บ้านว่ามักจะลงท้ายด้วยคำว่าคามะ (gāma) หรือ คำว่ากรามะ (grāma) เช่นรามาคามะ (Ramagrāma) ยิ่งไปกว่านั้น เข้่วว่า กลสิน่ต้องเป็นเมืองเล็กๆชนิดหรือสถานที่บางแห่งในบริเวณใกล้เคียง และเชื่ออย่างจริงจังว่า สถานที่นั้น คือ ตำแหน่งของเมืองบากราม (Begram) ซึ่งบางเพียงไม่ก็ไม่จากติผิดตะวันออกของเมืองโอเปียน (Opian) (หรือเมืองเล็กชนเดียแห่งเกาะกาซัส) ที่ถูกบันทึกไว้ในฉบับแปลภาษาจีนและคำว่า “กัปะ” ถูกบันทึกด้วยคำว่ากัปิย อีกด้วย เมืองกลสิน่าต้องอยู่ใกล้เมืองเล็กชนเดรียแห่งเกาะกาซัส สิ่งที่พอจะระบุได้อย่างมีนัยสำคัญ คือ คำว่ามืองกัปะ น่าจะเกิดจากการคัดลอกจากผิดพลาดของผู้ศาลาอนจากต้นฉบับมาเป็นชื่อในภาษาบาลีว่า กลาส ดังนั้นหากยึดข้อสนับสนุนนี้ น่าจะเป็นเรื่องที่ถูกต้องแสดงว่าที่สุดของกษัตริยเมืองเดอร์ควรจะเป็นเมืองกัปะหรือเมืองบากรามในปัจจุบัน แนวคิดนี้ได้รับการยอมรับทั่วไปว่าเขตพื้นที่ของเมืองโบราณปโบราณในปัจจุบันได้แก่ เมืองบากราม (Begram), โซโตรก (Shotorak), ไปตะ (Paitava), และ ฉริการ์ (Charikar) เป็นพื้นที่ในเขตปกครองของกษัตริยมเนเดอร์นอกจากนักษัตรียเมเนเดอร์ยังถูกระว่าว่าเป็นพุทธศาสนิกชน เนื่องจากมีหลักฐานจากการค้นพบในเหรียญญาปลัดของพระองค์ปรากฏมีสัญลักษณ์จักร, ลิงโต และช้าง 26 เบกรม (Begram) เป็นที่ตั้งของเมืองโบราณปิยะ ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของคาบูล (Kabul) ประมาณ 80.5 กิโลเมตร เลยชุบเซอร์ (Panjshir) และแม่น้ำกอร์แบนด์(Gorband) ณ บริเวณที่ไหลบรรจบกันของหมู่เขาและแม่น้ำ (Marthal, L. Carter. 1989)