ความแตกต่างระหว่างนาคเสนิกสูตรฉบับ A และ B : หน้า 28/42

มิลินทปัญหาฉบับแปลภาษาจีนใช้อ้างว่า นาคเสนิกสูตรเชื่อว่าทั้งหมด 2 ฉบับ นักวิชาการที่ศึกษาคัมภีร์สายนี้เรียกฉบับแรกว่ nuts เสนิกสูตร ฉบับ A (NBS-A) และเรียฉบับที่สองว่า นาคเสนิกสูตรฉบับ B (NBS-B) มีโมโน (Mizuno, K.) นักวิชาการชาวญี่ปุ่นได้เสนอว่าราคเสนิกสูตร (Nāgasena Bhikṣu Sūtra) เป็นฉบับที่ถูกแปลเป็นภาษาจีนในสมัยราชวงศ์ต้นตอนปลายประมาณคริสต์ศักราช 25-220 ไม่เกินสมัยสามัญ (คริสต์ศักราช 220-280) กวง ชิง (Guang, X.) เสนอความแตกต่างระหว่างนาคเสนิกสูตรทั้ง 2 ฉบับว่า นาคเสนิกสูตรฉบับแปลภาษาจีนได้รับการแปลในยุคต้น ตั้งแต่มีการเริ่มแปลคัมภีร์ที่พุทธศาสนาในประเทศไทย เหตุผลนี้ได้รับการสนับสนุนจาก 2 ปัจจัยที่ปรากฏในตัวคัมภีร์ของจีน คือ 1) คำศัพท์เฉพาะที่ใช้ในตัวคัมภีร์เป็นภาษาโบราณ และขาดความเป็นเอกภาพ 2) เป็นหนังสือที่มีลักษณะพื้นฐานที่ดีสำหรับชาวจีนที่เริ่มศึกษาศาสนา แต่เชื่อกันว่า คัมภีร์ที่แปลในช่วงแรกถูกแปลในสมัยที่บ้านเมืองไม่สงบ หลังจากนั้นเมื่อสถานการณ์บ้านเมืองกลับมาสงบขึ้น ผู้แปลจึงกลับมาปรับปรุงใหม่แต่คาดว่าเนื้อหา ของฉบับ A นั้นขาดหายไปหลายส่วน ดังนั้นจึงปรากฏนาคเสนิกสูตรจำนวน 2 ฉบับ คือ ฉบับที่ข้อมูลไม่ครบถ้วนครบถ้วนสมบูรณ์ (NBS-A) และฉบับที่สมบูรณ์กว่า (NBS-B) กวง ชิง (Guang X.) ได้เปรียบเทียบ นาคเสนิกสูตรของฉบับแปลภาษาจีนกับมินิทปัญหาฉบับแปลของสมาคมบาลี ปกรณ์ (Pali Text Society Edition) แล้วพบว่า นาคเสนิกสูตรฉบับ B 3 กัณฑ์แรกมีความคล้ายคลึงกันกับฉบับภาษาบาลีค่อนข้างมาก มีส่วนที่แตกต่างกันเพียงเล็กน้อย นอกจากนั้น กวงยังเสนออีกว่า 37 Mizuno (1959: 29-33) อ้างใน Guang (2009: 236) 38 Guang (2009: 243)