Greco-Buddhism: การแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมระหว่างเฮลเลนิสต์และพุทธศาสนา : หน้า 33/42

ธรรมาธา วาสนาวิชาการทางพระพุทธศาสนา ปีที่ 5 ฉบับที่ 2 (ฉบับรวมเล่มที่ 9) ปี 2562 เมื่อปรากฏคำศัพท์เช่น Greco-Buddhism44 ขึ้น ซึ่งเป็นที่ทราบกันว่าเป็นคำศัพท์ที่กล่าวถึงวัฒนธรรมที่ผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมแบบเฮลเลนสต์และพุทธศาสนา จากนั้นรูปแบบการสนทนาดังกล่าวได้กลายมาเป็นวัฒนธรรมการแต่งวรรณกรรมเพื่อปกป้องศาสนาแบบหนึ่งของชาวอินเดีย สอดคล้องกับแนวคิดของ ธ ณ แก้วโอภาส ที่ว่า ภายหลังที่พระเจ้าเลิศชานเดอร์สิ้นพระชนม์แล้วในสมัยราชวงศ์เมารยะ ซิลลัดสินคาเทอร์ (Selucus Nicator) ได้ส่ง มกัธิสนะ (Megasthenes) มาเป็นเอกอัครราชทูตประจำสำนักในอินเดีย แนวคิดดังกล่าวสนับสนุนทฤษฎีที่ว่ามีการแลกเปลี่ยนแนวความคิดทางวิชาการระหว่างทั้งสองประเทศ45 หากมีการแลกเปลี่ยนความรู้ทางวิชาการระหว่างสองสายวัฒนธรรมดังข้อข้างต้น ความรู้ในการประพันธ์วรรณกรรมจัดเป็นความรู้ทางวิชาการแขนงหนึ่ง ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่ามีร่องปัญหาซึ่งเป็นวรรณกรรมทางศาสนาเก็บปรับปรุง (apologetic text) อาจได้รับผลกระทบด้านการประพันมาจากวัฒนธรรมรึก เนื่องจากเนื้อหาในส่วนใหญ่เน้นไปที่การป้องกันความเข้าใจผิดในพระพุทธศาสนา ส่วนโครงสร้างและรูปแบบอาจวิธีการเดียวกับการราญาคัมภีร์ศาสนาในสายวัฒนธรรมอินเดีย ส่วนสถานที่ในการรรจานั้นน่าจะเกิดขึ้นในเขตประเทศคีเดียเนื่องจากมีเหตุผลสนับสนุนจำนวนมากดังได้ำนามอภิปรายไว้แล้วข้างต้น 44 Greco-Buddhism บางครั้งสะกดด้วย Graeco -Buddhism เป็นวัฒนธรรมที่ผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมแบบเฮลเลนิดส์และพุทธศาสนา พัฒนาขึ้นประมาณ 800 ปีในแถบเอเชียกลาง ในเขตพื้นที่ปัจจุบันคือประเทศอาฟกานิสถานและปากีสถาน ระหว่าง 400 ปี ก่อนคริสต์ศักราชถึงคริสต์ศักราช 500 (Schools Wikipedia Selection, 2007) 45 ธณ แก้วโอภาส (ม.ป.ป.: ฯลฯ)