การวิเคราะห์คำมีวิธีมินินปัญหาในพระอธิธรรม : หน้า 8/42

ปายาสุตฺตะ เป็นต้น และคํามีวิธีสำคัญในพระอธิธรรมปฏิกูลได้แก ถาวติญาณฐานว่ากิดขึ้นในสมาธิใกล้เคียงกัน ดังนั้น อาจเป็นไปไดว่า มินินปัญหาอาจจะได้รับอิทธิพลมาจากคํามีวิธีเหล่านี้ อยางไรก็ตาม โครงสร้างของปัญหาโมมินินปัญหาในแตละฉบับ มีกายละเอียด การจัดวางแตกต่างกันไป แต่โดยภาพรวมเนื้อหาในคํามีวิธี เกือบทุกฉบับประกอบไปดวย สามภาค โดยภาคแรกประกอบไปดวย ส่วนที่ เปนพาหิรากามินินปัญหา ในภาคที่สอง คือ ส่วนที่เปนเทพกปัญหา และอนุมานปัญหา และภาคสุดท้าย คือ อบุมากถาปัญหา ซึ่งรายละเอียด แตละฉบับจะอธิบายไวในเนื้อหาส่วนที่เปนโครงสร้างคํามีวิธีมินินปัญหา ในลำดับตอไป ในบทความฉบับนี้ผูเขียนจะทำการศึกษาวิเคราะห์เนือ้หาในของคํามีวิธี มินินปัญหาว่ามีมาจากวัฒนธรรมใด จนมาสรุปเมื่อใหมและใครเปนผูแตง โครงสรางคํามีวิธีมินินปัญหา ฉบับแปลภาษาบาลีของสมาคมบาลีปกรณ์ เนือ้หาจากโครงสรางและการจัดวางองค์ประกอบในแตละ ฉบับมีความแตกตางกัน เมื่อนำวิจารณการเปรียบเทียบเนื้อหา คํามีวิธีในฉบับแปลบาลีจะอางอิงเนื้อหาจากฉบับแปลบาลีอักษร โรมัน โดยสมาคมบาลีปกรณ์ ดังนั้นเมือ่มีกาการอางอิงเนื้อหาในฉบับบาลีว บาลีกนที่ 1-7 จึงหมายถึงเนื้อหาในบทบรรจุอยู่ในฉบับดังกาว ดังตอไปนี้