ความสำคัญของเครื่องปรุงในอาหารไทย บ้าน-วัด-โรงเรียน ต้นแบบฟื้นฟูศีลธรรมโลก หน้า 92
หน้าที่ 92 / 140

สรุปเนื้อหา

บทสนทนาระหว่างผู้เขียนกับแม่เกี่ยวกับความสำคัญของเครื่องปรุงต่าง ๆ ในการทำอาหาร โดยเริ่มจากน้ำพริกที่ใช้กะปิเป็นส่วนประกอบหลัก และเปรียบเทียบกับอาหารจากประเทศจีนและอีสานที่มีเครื่องปรุงเฉพาะ เช่น เต้าเจี้ยวและปลาร้า รวมถึงอาหารฝรั่งที่ใช้ชีสเป็นส่วนผสม ทำให้เห็นว่าความหลากหลายของเครื่องปรุงส่งผลต่อรสชาติของอาหารในแต่ละวัฒนธรรม

หัวข้อประเด็น

-ความสำคัญของเครื่องปรุง
-น้ำพริกและกะปิ
-อาหารจีนและเต้าเจี้ยว
-อาหารอีสานและปลาร้า
-อาหารฝรั่งและชีส

ข้อความต้นฉบับในหน้า

៩២ นอกจากนี้อาตมายังจําได้ว่าเมื่อตอนเด็ก ๆ เคย ถามโยมแม่ว่า “ทําไมต้องใส่กะปิในน้ำพริกด้วย” ค่าตอบ ที่ได้ก็คือ ใส่แล้วทาให้อร่อย อาตมาจึงโต้แย้งว่า “ใส่ อย่างอื่นก็ช่วยให้อร่อยได้เหมือนกัน" แม่จึงต้องขยาย ความว่า พริก หอม กระเทียม น้ำปลา น้ำตาล มะนาว มันจะขาดจะเกินบ้างก็ยังอร่อยพอกินได้ แต่น้ำพริกครก ไหน ถ้าใส่กะปิ ไม่ได้ส่วน รสชาติจะไม่อร่อยเลย ต้อง เอาไปเททิ้ง อาตมายังมีข้อสงสัยต่อไปอีกว่า อาหารคนจีนซึ่ง เขาไม่ใส่กะปิ รสชาติคงไม่อร่อย ก็ได้คำตอบจากแม่ว่า น อาหารของคนจีนก็อร่อย เพราะมีเต้าเจี้ยว เต้าหู้ อาตมายังสงสัยต่อไปอีกว่า แล้วชาวอีสาน เขาไม่ ได้ใช้กะปิ ไม่ใช้เต้าเจี้ยว เต้าหู้ยี้ แล้วอะไรทำให้อาหาร ของเขาอร่อย คำตอบของแม่ก็คือ คงจะเป็นเพราะ ปลาร้า แล้วแม่ก็อธิบายต่อไปอีกว่า สำหรับคนภาคใต้ เขาก็ใช้นําบู ทําให้อาหารอร่อย อาตมายังสงสัยต่อไปอีกว่า แล้วอาหารฝรั่งไม่มี เครื่องปรุงพวกนี้ เขาทำอาหารให้อร่อยได้อย่างไร คำตอบของแม่ก็คือ พวกชีสนั่นแหละช่วยให้อาหารของ เขาอร่อย www.kalyanamitra.org
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More