ธรรมหาร วาระวิชาการทางพระพุทธศาสนา ปีที่ 6 ฉบับที่ 2 พระพุทธศาสนามหายาน: เหตุใดคำสอนของพระพุทธเจ้าจึงมีความหลากหลาย (2) หน้า 18
หน้าที่ 18 / 37

สรุปเนื้อหา

ในฉบับนี้กล่าวถึงการตรวจสอบคำสอนในพระพุทธศาสนา ว่าเป็นคำสอนดังเดิมหรือไม่ โดยมีการเพิ่มข้อคิดเห็นว่าถ้าสอดคล้องกับพระดำรัสของพระศาสดา ถือว่าเป็นคำสอนที่สามารถยอมรับได้ แม้ไม่ได้บันทึกในพระสูตรเมื่อแรกเริ่ม นอกจากนี้ยังพูดถึงการพัฒนาความคิดเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาหายาน และความมุ่งหวังของผู้ที่นิยามคำสอนที่แตกต่างกันนี้ ความรู้ทางภาษาจีนและภาษาญี่ปุ่นในการแปลคำภีร์พระพุทธศาสนาเป็นสิ่งสำคัญในการศึกษาประวัติศาสตร์คำสอนนี้ ปัจจุบันนี้ยังมีการศึกษาและการสวดสวดซึ่งมีรากฐานมาจากคำสอนที่นับถือกันมาตลอดยุค

หัวข้อประเด็น

- การตรวจสอบคำสอน
- พระพุทธศาสนาหายาน
- ความสมเหตุสมผลของคำสอน
- ภาษาในการแปลคำภีร์
- ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ธรรมหาร วาระวิชาการทางพระพุทธศาสนา ปีที่ 6 ฉบับที่ 2 (ฉบับรวมเล่มที่ 11) ปี 2563 18 สังเกตในต้นฉบับภาษาจีนได้มีการกล่าวเพียงว่า “ในการตรวจสอบคำสอนว่านเป็นคำสอนดังเดิมหรือไม่นั้น ให้ตรวจสอบว่ามีความสอดคล้องกับพระดำรัสของพระศาสดาหรือไม่” แต่ในฉบับแปลจีน block ได้มีการกล่าวเพิ่มเติมว่า “ถ้ามีความสมเหตุสมผล ก็สามารถพิพากษาได้ว่าเป็นคำสอนของพระศาสนู้นี” และเมื่อเป็นเช่นนี้ กระแสความคิดเห็นในเรื่องดังกล่าวจึงค่อย ๆ เพิ่มขึ้นไปตามลำดับ จนกระทั่งขยายไปสู่แนวความคิดว่า “แม้จะไม่ได้การบันทึกในพระสูตรตั้งแต่เดิมก็ตาม แต่ถ้ามีความสมเหตุสมผลและสอดคล้องกับคำสอนของพระศาสนู้นีแล้ว ก็สามารถกล่าวได้ว่าเป็นคำสอนในพระพุทธศาสนาได้เช่นกัน” ซึ่งในจุดนี้เอง หากเราจะกล่าวว่าเป็นจุดพลิกผันครั้งใหญ ก็อาจจะไม่ผิดอะไร และในเวลานั้นเอง ประตูทุกบานที่เปิดไปสู่ “พระพุทธศาสนาหายาน” จึงได้เปิดออกพร้อม ๆ กัน นักศึกษา : แม้จะเป็นเช่นนี้ก็ตาม แต่กลุ่มบุคคลที่ให้นิยาม “พระพุทธศาสนาหายาน” รู้สึกอย่างไรกับการยืนยันแนวคำสอนที่แตกต่างไปจากที่มีมาแต่ดั้งเดิม มีความทะเยอทะยาน19 หรือแผนการไม่ดี20 ที่จะต่อต้านคำสอนของพระศาสนู้นีรีหรือไม่ครับ ? การท่องสวดอยู่บราบถึงทุกวันนี้ 18 ผู้แปล : ภาษาญี่ปุ่นใช้คำว่า 漢文 (kanbun) เป็นภาษาจีนที่ในสมัยโบราณ สำหรับคำภีร์พระพุทธศาสนา ได้พระอภิญญูมีความรู้ความสามารถอธิ พระญาฤทธิ (鳳摩羅什 kumaraju) พระเสลียนจัง(玄奘 genjō) แปลคัมภีร์จากภาษาสันสกฤตมาตามภาษาจีนโบราณ ซึ่งฉบับแปลจีนโบราณนี้ไม่ใช่เฉพาะคำมีในฝ่าย “พระพุทธศาสนาหายาน” เท่านั้น แต่ยังมีคำศัพท์ที่สืบทอดมาตั้งแต่ “พระพุทธศาสนาของพระศาสนู้นี” มาจึงค้นคว้าร่วมไปในฝ่าย “พระพุทธศาสนายุคแบ่งนิยาย” อีกด้วย 19 ผู้แปล : ภาษาญี่ปุ่นใช้คำว่า 野心 (yashin) 20 ผู้แปล : ภาษาญี่ปุ่นใช้คำว่า 惡巧 (warudakumi)
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More