สาระสำคัญพระธรรมเทศนา ๖๙ กัณฑ์หลวงปู่วัดปากน้ำ กัณฑ์ที่ ๑-๑๐ หน้า 38
หน้าที่ 38 / 53

สรุปเนื้อหา

บทพระธรรมเทศนานี้เน้นว่าธรรมและอัตตานั้นแยกจากกัน ชี้ให้เห็นว่าการพึ่งสิ่งอื่นนอกเหนือจากธรรมจะทำให้ความเห็นเลอะเลือนได้ การเข้าใจธรรมอย่างถูกต้องคือการมีกายและธรรมในตัว ซึ่งทั้งสองมีความไม่เที่ยงและไม่จริงในภพเท่านั้น ให้ปฏิบัติตามหลักพระพุทธศาสนาให้เข้าใจความเป็นจริงเพื่อชีวิตที่มีความสุขและไม่สับสน.

หัวข้อประเด็น

-สาระสำคัญพระธรรมเทศนา
-ความไม่เที่ยงของกาย
-การศึกษาธรรมของพระพุทธเจ้า
-การค้นหาความสุขในชีวิต
-ความสัมพันธ์ระหว่างตัวและธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

26 สาระสำคัญพระธรรมเทศนา ตรัสว่า “สพฺเพ ธมฺมา อนุตตาติ” แปลว่า ธรรมทั้งสิ้นไม่ใช่ตัว ตัวทั้งสิ้นไม่ใช่ธรรม ตัวก็เป็นตัว ธรรมก็เป็นธรรม “จะไปพึ่งสิ่งอื่นเลอะละไม่ได้ ถ้าพึ่งจ้าวพึ่งผี เที่ยวบนบานศาลกล่าว นี่ เพราะพวกเหล่านี้ไม่ได้ยิน ไม่ได้ฟังธรรมของสัตบุรุษ ไม่ได้ศึกษาในธรรมของ สัตบุรุษ ความเห็นจึงพิรุธไปเสียแล้ว ไม่ได้ยิน ไม่ได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้า ไม่ได้ฝึกฝนใจในธรรมของพระพุทธเจ้า ความเห็นจึงได้เลอะเลือนไปเช่นนั้น ถ้า ไม่เลอะเลือนจะต้องมี ๒ อย่างนี้เท่านั้น คือ มีกาย กับธรรม ๒ อย่างนี้เท่านั้น” “มีตัวกับธรรม ๒ อย่างนี้เท่านั้น กายมนุษย์ก็มีตัว กายมนุษย์ก็มีธรรมที่ ทำให้เป็นตัวตลอดทุกกาย ทั้ง ๑๘ กาย มีตัวกับมีธรรมที่ทำให้เป็นตัว แต่ว่าตัว ทั้งหลายเหล่านั้นทั้ง ๘ กายในภพ เป็นอนิจจ์ ทุกข์ อนตฺตา หมดไม่เหลือเลย ทั้ง ๑๐ กายนอกภพเป็น นิจจ์ สุข อตฺตา หมดไม่เหลือเลย ตรงกันข้าม อย่างนี้เป็นของเที่ยงของจริงหมด แต่ว่าในภพแล้วเป็นของไม่เที่ยง ไม่จริงหมด” “ให้รู้จักหลักพระพุทธศาสนาอย่างนี้ ตามความเป็นจริงของทางมรรคผล ตามความเป็นจริง ของกายที่เป็นของในภพนอกภพชัดอย่างนี้ละก็ ก็ไม่งมงาย การหาเลี้ยงชีพ หรือการเป็นอยู่ในหมู่มนุษย์ ก็ไม่สับสน อลหม่านกับใคร ให้แต่ ความสุขกับตน และบุคคลผู้อื่นเป็นเบื้องหน้า”
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More