ข้อความต้นฉบับในหน้า
M
แต่... นั ก ส ร้ า ง บ า ร มี
๑๐๑
นี่เป็นการมองที่ผล ยังไม่รู้สาเหตุว่าทำไมจึงจะไม่มีข้อแม้ได้
เพิ่งมารู้สาเหตุในปีนี้ว่า เพราะเราฝึกการตัดสินได้และ
2
ตัดใจลงมาตั้งแต่ยังเด็กยังเล็กนั่นเอง
นี่เรื่องง่ายๆ แท้ๆ กว่าจะรู้สาเหตุที่แท้จริง ต้อง รอ
ให้ผ่านไปตั้งเป็นปีๆ ที่เป็นเช่นนี้เพราะบางอย่าง เรามอง
ไม่ออก บางอย่างมองออกแล้ว แต่ยังทำไม่ได้หรือไม่ได้ทำ
บางอย่างทําได้แล้ว แต่อธิบายไม่ได้ บางอย่างอธิบายได้
แต่ก็ยังไม่รู้วิธีฝึกคนอื่นให้ทำตามได้ คือยังถ่ายทอดไม่เป็น
เหล่านี้เป็นต้น
การที่หลวงพ่อคุ้นกับการกล้าตัดสินได้ และกล้า
ตัดใจลงอย่างรวดเร็วนี่เอง ทำให้เกิดผลดีอย่างน้อย ๓
ประการคือ
๑. ตัวเราเองกลายเป็นมาตรวัดสรรพสิ่งทั้งหลาย
ที่ต้องพบพานตลอดสองข้างทางอย่างถูก ต้องตรงตาม
ความเป็นจริงไปโดยอัตโนมัติ เหมือนคนที่รู้ว่าตัวเองสูง
เท่าไร เพราะฉะนั้นเวลาเดินผ่านอะไร ก็รู้ว่าสิ่งนั้นสูง
เท่านั้นเท่านี้ โดยเอาความสูงของตัวเองเข้าไปเทียบเคียง
แทนการใช้ไม้บรรทัดไปวัด หรือคนที่รู้ว่าคืบของตัวเอง
ยาวเท่าไร เมื่อเห็นสิ่งของอะไรก็บอกความยาวของสิ่งนั้นได้
โดยประมาณเอาจากความยาวคืบของตัวเอง ไม่ต้องใช้