ข้อความต้นฉบับในหน้า
MM
๑๐๒ แต่ . . . นั ก ส ร้ า ง บ า ร มี 4
๑
ไม้บรรทัดไปวัดซ้ำให้เสียเวลา
ในทางโลก เมื่อเรารู้จักความกว้างของลำตัว ความ
ยาวของลำแขน ความสูงของตัวเอง รวมทั้งรู้คุณสมบัติ
อื่นๆ ของตัวเองดีพอ เช่น อุณหภูมิร่างกายปกติ อัตรา
การเต้นของชีพจร ฯลฯ แม้ไม่ต้องใช้เครื่องมือชิง ตวง วัด
เราก็สามารถรู้คุณสมบัติและขนาดของสิ่งรอบตัวได้ด้วย
วิธีง่ายๆ อย่างนี้
ในทางธรรม เมื่อเราทำตนเองให้เป็นมาตรฐาน สิ่ง
ใดที่เราเข้าไปเกี่ยวข้อง ก็จะสามารถตัดสินได้ว่ามันดีหรือ
ชั่ว เป็นบุญหรือเป็นบาป ถูกหรือผิด ควรหรือไม่ควร
อย่างไรโดยอัตโนมัติเช่นกัน
๒. เห็นช่องทางที่ต้องแก้ไข ต้องปรับปรุง ทั้ง
ตัวเองและสิ่งรอบข้างอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะย่างก้าวไป
ที่ไหน
๓.
1. ไม่ต้องเสียเวลาหยุดคิด เมื่อฝึกตนเองทั้ง ๒
ประการข้างต้นได้แล้ว คือ ทั้งเห็นสิ่งของ เหตุการณ์ถูก
ต้องใกล้เคียงความเป็นจริง และเห็นช่องทางที่จะแก้ไข
A
ปรับปรุงสิ่งนั้นๆ ให้ถูกต้องดีงามยิ่งขึ้นแล้ว ในที่สุดทุก
อย่างที่เข้าไปเกี่ยวข้อง จึงไม่ต้องเสียเวลาไปหยุดคิด ก็
สามารถตัดสินและตัดใจได้ทันทีว่า จะต้องแก้ไขปรับปรุง