ห้องสมุดในวัดและการพัฒนาแหล่งเรียนรู้ : หน้า 165/171

แต่... นั ก ส ร้ า ง บ า ร มี 4 M ๑ ๑๖๕ ต่อมาสร้างอาคารปุโรหิตาเสร็จ มีพื้นที่กว้างสัก หน่อย หลวงพ่อกันพื้นที่ส่วนหนึ่งเอาไว้ทำเป็นห้องสมุด ทุกคนจะได้ใช้ แต่ไม่นานเนื่องจากขณะนั้นจำนวนอุบาสก ที่อยู่ประจำในวัดเริ่มมากขึ้น ก็เกรงว่าที่พักที่นอนจะไม่ สะดวก อย่ากระนั้นเลย ให้ลูกอยู่ก็แล้วกัน พ่อไปละ ว่า แล้วก็ขนหนังสือกลับมาไว้ที่ห้องข้างโรงไฟฟ้าตามเดิม ต่อมาเขาบ่นว่าไม่มีที่จะเก็บเสื่อ หลวงพ่อก็เลยบอก ว่าถ้าอย่างนั้น ก็เอามาไว้ในห้องสมุดของหลวงพ่อก็แล้วกัน ว่าแล้วก็ขนหนังสือไปไว้ที่กุฏิตัวเอง เล่นเอาหลวงพ่อ แทบจะไม่มีที่นอนเหมือนกัน แต่ก็ทนกันไป อยู่ต่อๆ มาอาคารปุโรหิตาว่าง หลวงพ่อก็เลยชน หนังสือไปไว้ ทำเป็นห้องสมุด แล้วก็เชิญให้ทุกคนไปใช้ ต่อมาหนังสือเริ่มมากขึ้น คนมาใช้ก็มากขึ้น หลวงพ่อก็เลยไปใช้ห้องประชุมใหญ่อาคารมหาพรหม คราวนี้สบายเลย จะค้นคว้า จะนอนเอกเขนกอ่านก็ได้ วันหนึ่งก็เห็นท่านสุวิชชาโภกับทีมงานเหรัญญิก กำลังนั่งนับปัจจัยทำบุญอยู่ นั่งกันแน่นแทบไม่มีที่จะเดิน ในอาคารดาวดึงส์ ก็ถามว่า “สุวิชชาโภ ไม่แน่นไปเรอะ”