ข้อความต้นฉบับในหน้า
M
แต่... นั ก ส ร้ า ง บ า ร มี 4
๑
๑๑๕
พอเราขึ้นมาแล้ว พายได้หน่อยเดียวไม่กี่แขก
แล้ว ทำใจเสาะจะหยุดพาย หยุดคนเดียวไม่พอ ผ่าไป
ชวนคนอื่นหยุดเสียอีกด้วย แล้วจะใช้ได้หรือ?
“ผมตั้งใจจะพายต่อไป” ท่านว่าของท่าน
หลวงพ่อก็คิดว่า แล้วเราจะปล่อยให้ท่านพาย ต่อไป
คนเดียวได้อย่างไร เพราะความกตัญญูรู้คุณท่าน ถ้าไม่
ได้ท่านนิ้วออกมาจากวงเหล้า ป่านนี้เราตกไปอยู่นรกขุม
ไหนก็ไม่รู้
มาบัดนี้ ท่านตั้งใจจะสร้างบุญสร้างบารมีให้ยิ่งๆ
ขึ้นไป ก็เลยตัดสินใจว่า เราจะทิ้งท่านไปลำพังๆ ไม่ได้ พอ
ตัดสินใจว่าจะทำ มันลืมทุกสิ่งทุกอย่างในโลก วางแผน
ลุยไปเลย คว้ากระดาษมาเขียนแผนฉับๆ ว่า ถ้าจะเอา
๒,๐๐๐ ไร่ มันคงต้องทำอย่างนี้ๆ มั้ง เห็นเป็นทางไป
เลย
ท่านก็นั่งยิ้ม แล้วบอกว่า “หลวงพ่อทัตตะคิดให้ดีก
แล้วกัน” แล้วท่านก็ลุกไป ปล่อยให้เราคิดทำไปที่นี้
ถ้าจะว่าไปแล้ว หลวงพ่อเองยกเพดานความอดทน
มาได้สูงถึงระดับนี้ เพราะความเคารพครูบาอาจารย์แท้ๆ
ขณะมองงานยังไม่ออก มองไม่เห็นว่าจะต้องทําอะไรต่อไป