การบริหารจัดการเวลาและการปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวัน : หน้า 144/171

MM ๑๔๔ แต่... นั ก ส ร้ า ง บ า ร มี ๑ ว่าเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกายถือตัว เข้าพบยาก แม้ผู้ว่า ราชการจังหวัด นายอำเภอ ข้าราชการผู้ใหญ่ ถ้ามาตอน ก่อนเพลก็ไม่ได้พบ เขาก็โกรธไปหลายราย หลวงพ่อก็จน ใจไม่รู้จะทำอย่างไร ส่วนในตอนบ่าย ก็เป็นเรื่องของการประชุมปรึกษา งาน และค้นคว้าตำรับตำรา หาความรู้เพิ่มเติม ทั้งของ หลวงพ่อเองและหลวงพ่อธัมมชโย บัดนี้ พวกเราแต่ละคนต่างรู้แล้วว่า ตนเองทำงาน อยู่สายงานไหน งานหนักงานเบาอย่างไรก็ทราบ ฉะนั้น ลองไปหัดคำนวณดูว่า ในหนึ่งสัปดาห์เราจะมีเวลานั่ง สมาธิกันจริงๆ เท่าไร จากนี้ไปจนถึงอายุ ๓๐-๔๐ ปี และถึงอายุ ๕๐ ปี เราจะมีเวลาเหลือสำหรับการนั่ง สมาธิอีกกี่ชั่วโมง คำนวณดูแล้วเราจะรู้ว่าเวลาเพื่อการ ปฏิบัติธรรมของเราเหลือจริงๆ ไม่มากเลย มันถึงจุด วิกฤติกันขนาดนี้แล้ว ต้องรู้ด้วย เพราะฉะนั้น งานส่วนรวมก็จะต้องแบ่งกันทำ ให้ ได้สัดส่วนพอเหมาะ ไม่กินแรงใคร สมาธิก็จะต้องแบ่ง เวลานั่งให้ได้มากๆ ถ้าใครแบ่งเวลาไม่เป็น นอกจากจะมี ผลเสียต่อตัวเองโดยตรงแล้ว ยังมีผลเสียถึงหมู่คณะอีกด้วย เพราะถ้าเราทำงานบกพร่องมากเท่าไร คนอื่นก็จะต้องรับ