การสนทนาระหว่างพระสงฆ์และนายทหาร : หน้า 120/171

๑๒๐ แต่... นั ก ส ร้ า ง บ า ร มี ๑ “ขอบใจ มีก็มี” “ท่านอย่าประมาทนะ” “ก็ไม่ได้ประมาทหรอก แต่ว่าไม่รู้จะทำอย่างไร จะ ให้หลวงพ่อไปซื้อเสื้อเกราะมาใส่หรือยังไง” “เวลานั่งรถ ท่านไม่ควรจะนั่งคันนะครับ” “แล้วจะให้หลวงพ่อไปเหมารถที่ไหนมา” “อย่างน้อย ในวัดมีรถหลายคันก็ควรเปลี่ยนสลับ คันนั่งบ้าง วันนี้นั่งคันนี้ พรุ่งนี้นั่งคันโน้นก็ได้” เขาก็แนะด้วยความหวังดี ก็ขอบใจเขาแล้วตอบ เขาไปว่า “โยม ถ้าอาตมาทำตามที่แนะนำมา ลูกศิษย์วัด เขาจะนึกยังไง เขาคงคิดว่าเมื่อหลวงพ่อเราปอดแหกอย่างนี้ เรากลับไปนอนบ้านดีกว่า ขึ้นอยู่เดี๋ยวถูกลูกหลงตาย ก่อนหลวงพ่อ” หลวงพ่อก็ขอบใจนายทหารข่าวกรองที่หวังดี แต่ ว่าชีวิตนี้ยกให้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปแล้ว เป็นตายอย่างไร ก็เพื่อพระพุทธศาสนา ไม่ได้เสียดมเสียดายอะไรอีกแล้ว เขาก็ส่ายหน้าแล้วพูดอะไรต่อรู้ไหม เขาพูดว่า “คนซื้อ พอแก้ได้ แต่พระซื้อนี่ไม่รู้จะทำยังไง!”