การเรียนรู้และการใช้ภาษาของนักปราชญ์ไทย แบบเรียนบาลีไวยากรณ์สมบูรณ์แบบ เล่ม 2 หน้า 56
หน้าที่ 56 / 86

สรุปเนื้อหา

บทความนี้ศึกษาเกี่ยวกับนามศัพท์ในภาษาไทย โดยเน้นการใช้คำแทนตัวผู้พูดและการแจกผสมวัตถุดีในประโยค รวมถึงการวิเคราะห์รูปแบบของคำที่ใช้ในฤดูกาลจุดติและฤดูวิกฤต โดยพระท่านได้เน้นรูปแบบของคำและการใช้ในบริบทต่าง ๆ เพื่อให้เข้าใจถึงความสำคัญของนามศัพท์ในภาษาไทย นอกจากนี้ ยังมีการกล่าวถึงคำกล่าวของนักปราชญ์ไทยที่เกี่ยวข้องกับการใช้คำในประโยค ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งสำคัญในการสื่อสารทั้งในสังคมและในงานเขียน

หัวข้อประเด็น

-เรียนบาลโวยาการสมุรณ์แบบ
-นิยามของนามศัพท์
-รูปแบบการใช้คำในภาษาไทย
-ความสำคัญของนามศัพท์ในสื่อสาร
-บทบาทของนักปราชญ์ไทยในภาษาศาสตร์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

41 ฐานเรียนบาลโวยาการสมุรณ์แบบ นามศัพท์ ออม อุตตมบูรพ แปลว่า ฉัน, ข้าวเจ้า, ผม (แทนตัวผู้พูด) แจกผสมวัตถุดีได้รบดังนี้ เอาวานะ | พาหวานะ ป. ออ ท. ม. มม ต. มาย เม จ. มยู่, อมท. มม, มม, เม ปญ. มาย ฉ. มยู่, อมท. มม, เม ส. มี่ รูปสำเร็จของ ตุมม, อมท ศัพท์ที่นำเสนอไว้醱ลสารามา ขอให้ศึกษาราว่า แบท คม. กับ วัตถีเป็นรูปแบบนั้น ๆ ส่วนสำคัญจะเป็น เต, เม, โอ, โน สูตรท้าวจ่ายมาทำระวิธีใช้ไว้ว่า ปกโต ทุกอยจุดติ- ฉมุตส โ โน. แปลว่า ในฤดูกาลจุดติและฤดูวิกฤตฝ่ายพวกจะ แบง ตุมม กับวัตถิติเป็น โอ. แปลว่า อมท์กับวัตถิติเป็น โน ได้บ้างหลังบ่อนอืน และสูตรว่า เตมรมหาเสน จ. แปลว่า ในจุดฤดูและฤดูวิกฤตติฝ่ายเอกจะ แบง ตุมม กับวัตถดีเป็น เต. แปลว่า อมุ กับวัตถดีเป็น ม. ได้บ้างหลังบ่อนอืน หมายความว่า เต, เม, โอ, เน นำให้ใช้ได้เฉพาะที่มีมอยู่เท่านั้น เช่น ปหยก โอ คมิสาสา, ธมม โอ ภิกขา เทสสาสมิสติ หากิ ม คำวร จึงมีคำกล่าวของนักปราชญ์ไทยว่า เต, เม, โอ, โน เป็นนักเลงโไม่นได้ (หมายถึงวางไว้เป็นอันดับ หนึ่งในประโยคไม้ได้) อนิยมวิเสสนัซ์พนาม ษ ได ในปิงคลังแจกผสมวัตถืได้รบดังนี้ เอาวานะ | พาหหวานะ ป. โย | เย ท. ย | เย ต. ยน | เย จ. ยุสส | เยส, เยสน่า ปญ. ยสม, ยุนา | เยย | เยสน, เยสน่า ฉ. ยสส, ยยมติ | เยส, เยสน่า ส. ยชส, ยยมติ | เยส
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More