การบวชและการปฏิบัติธรรม : หน้า 84/266

Here is the extracted text from the image: อย่างนี้โงมได้ฟังแล้วก็เอ่อ บุญนี้น่าจะท่านะ แล้วก็ไม่ทำ แต่ถ้าบอกมีจริง อ่ะ ทำ ถ้าบอกไม่มี ก็ไม่ทำ ถ้าบอกน่าจะมี ก็่น่าจะทำ มันเป็นอย่างนี้ เพราะฉะนั้น บวชแล้วอยากจะรู้สําดีของการบวชว่า ปวฺชะ เว้นจากการกระทำแบบคฤหัสต์ ที่ส่งจากกามและ บาปอุกุลธรรม ละวิกา วิจาร เข้าสิงปีติ สุข เอกัคคตา เป็น อย่างไร การที่จะไปอ่านตำรับตำราอย่างเดียว ไม่มีประโยชน์เรื่อง ต้องลงมือปฏิบัติดีจนกระทั่งใจหยุดนิ่ง พอใจโอแล้ว ส่งจาก ากาม ใจจะกว้างขวาง เราจะซาบซึ้งว่า ทำไมพระพุทธเจ้าจึง ตรัสว่า การเป็นคฤหัสต์ การครองเรือนนั้น มันอึดอัด มันคับแคบ การจะรู้ว่า มันอึดอัด มันคับแคบเป็นอย่างไร เราต้องรู้กว้า ใจที่มันกว้างขวาง ที่มันขยายเป็นอย่างไร ที่นี้ใจจะขยายได้ ใจต้องหยุดนิ่ง การทำบุญใหญ่ด้วย มหาทานบารมี ก็ได้รู้จักบ้างเล็กน้อยตอนเกิดปีติ ขนลูก ขนพอง แต่ปริมาณยังไม่เท่ากับใจหยุดนิ่ง เมื่อใจหยุดนิ่ง แล้ว ใจจะขยายออกไปเลย มันมีดี มีความสุข มีความ เบิกบานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด และไม่มีสิ่งใดมาเปรียบเทียบได้ เพราะฉะนั้นจะรู้ว่ามีธานินพระได้ต้องนั่งสมาธิ ต้องทำ ตรงนี้ ถ้ามัวแต่เม้าท์กันไปก็ไม่มีวันรู้ อีกประการหนึ่ง เราจะได้บฉันด้วยความเป็นนาย ไม่ฉันด้วยความเป็นหนี เป็นผู้ให้ เป็นทกข์โดยบุคคล เป็น