การเดินอย่างมีใจสุขและเนื้อนาบุญ : หน้า 197/266

ถ้าเราเดินอย่างมีใจสุขหล่อเลี้ยงใจ ความรู้สึกว่า เราเป็นเนื้อนาบุญที่แท้จริง มันจะอาจส่งงาน ซึ่งเป็นไปเอง เราเป็นแหล่งแห่งเนื้อนาบุญที่จะโปรดมนุษย์เทวดาทั้งหลายให้พ้นจากความทุกข์ทรมานของชีวิต ปิดประตูอายุ เปิดประตูสุวรรค์ แล้วก็มีสุขในปัจจุบัน ดับทุกข์ได้ มีใจรักพระพุทธศาสนา บุญเกิดขึ้นจากตัวเราถึงตัวเขา ถึงหมู่ญาติ ที่เขาละโลกไปแล้ว ถึงชาวสวรรค์ ถึงทุกผู้ทุกคนทุกคน ที่ดูแลเราอยู่ นี่จึงเป็นเรื่องที่สำคัญ ลูกจะมีใจดีสุขอย่างก้าวเลย เดินเห็นไปเหมือนจะ เลื่อนลอยไปในภาคาด เพราะฉะนั้นการฝึกตนในตอนนี้ ก่อนเดินธรรมมาตราจึงมีความสำคัญอย่างยิ่ง หากเราฝึก จํามีประสบการณ์ภายในดีดี ตั้งแต่ตัวโล่ง โพร่ง เบา สบาย ตัวยิด ขยาย ตัวอ่อ มีแรงดูด มีความสุข เห็นแสงสว่าง หรือ เห็นภาพภายในได้แล้ว เดินธรรมมาตราจะมีความปลื้มปีติสุข ระยะทางที่ใกล้เหมือนใกล้จินเรามำคำถึงเลย จะเดินไป ใกล้อนกกระทั่งสุดอบโลกนี้ก็ยังได้ เพราะเราไม่ได้คำนึงถึงเรื่องนั้น "พลังอยู่ที่ใจหยุด ถ้าผลอหยุด มันก็ ทุรุดหมดแรง" ถ้ามีประสบการณ์ภายในดังกล่าวอย่างนี้ได้ การเดิน ก็จะองอาจ ส่งงาน เป็นเนื้อบญุ เป็นที่ตั้งแห่งสรณะ เหมือนกระถางธูปที่เขาไว้ปธูปจุดบูชา ตัวเราเป็นประดุจ