การปฏิบัติทำจิตใจให้สงบและรู้สึกสมบูรณ์ ชีวิตสมณะ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร เล่ม 3 หน้า 137
หน้าที่ 137 / 266

สรุปเนื้อหา

ข้อความนี้พูดถึงประสบการณ์ในการทำบุญและการปฏิบัติธรรม ซึ่งผู้เขียนได้รับคำแนะนำจากหลวงพ่อให้ทำใจให้หยุดที่ศูนย์กลางกาย เพื่อให้มีความสุขและสงบสุขเมื่อจิตใจสงบ สร้างแรงจูงใจในการปฏิบัติเพื่อพบกับความรู้สึกปลอดโปร่งและสบายใจ ทำให้รู้สึกมีพลังใจในการปฏิบัติ ศึกษาเพิ่มเติมได้ที่ dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-ประสบการณ์การปฏิบัติธรรมน้ำใจ
-การตั้งจิตให้หยุด
-ผลรางวัลจากการปฏิบัติที่ถูกต้อง
-การรู้สึกปลอดโปร่ง

ข้อความต้นฉบับในหน้า

เหมือ นรุ่ นที่แล้วเขี ยนมาในประสบการณ์ “หลวงพ่อ ครับ ผมจะมีหวังได้รับร่างกายกับเขาไหม” โทน่าสงสาร บอกท่านทำไมจะไม่ได้ ธรรมกายอยู่ในตัวท่าน มืออยู่ แล้ว ศูนย์กลางกายท่านก็มีอยู่ ใจท่านก็มี วิธีการหลวงพ่อ ก็บอกแล้ว ให้เอาใจหยุดตรงศูนย์กลางกาย ท่านทำแค่นี้ไม่ ได้หรือ ถ้าท่านทำแค่นี้ มันก็ได้ ไม่ว่าจะเราไปหา สิ่งที่ไม่มี อยู่ในโลก ไม่อยู่ในกายเรา ถ้าอย่างนั้นละก็หมดปัญญา ทำอย่างไร ก็ไม่ใว แต่รินของมันมีอยู่แล้ว เป็นแต่เพียงยัง ไม่ถูกวิธี นี่คือข้อสังเกต ท้อเมื่อไหร่ เริ่มมีคำถามขึ้นมาในใจ เมื่อไรเราจะมีหวังได้กับเขาบ้าง หรือเริ่มเปรียบเทียบกับ เพื่อนฝูงรุ่นเดียวกัน มาด้วยกันแท้ ๆ ทำไมเขาถึงก่อน ทำไม เขาเห็นก่อน ทำไมเราไม่ได้ นี่แสดงว่าปฏิบัติยังไม่ถูกวิธี มัน เลยไม่มีรางวัลตอบแทนการปฏิบัติ ถ้าปฏิบัติถูกวิธี ให้ใจหยุด ใจนง ใจใส ใจสบาย พอ อารมณ์ปลอดโปร่งขึ้น รู้สึกมีกำลังใจ นั่นจะเป็นรางวัลที่ ผูู้ภายในจะตอบแทนเรา เรามีความรู้สึกปลอดโปร่ง รู้สึก สบาย พอใจ กับอารมณ์นี้ ไม่อึดไม่เบื่อหน่ายในการนั่ง รู้สึก ปราศจากนั่งโดยไม่ฝันนั่งอย่างนี้ดูวิธี จะได้รางวัลอย่างนี้ มีมากเข้า ๆ ปีติ ก็เกิด อิ่มใจ เบิกบาน กายก็สงบระงับ สงบนี้ ๆ ไม่ปวด ไม่เมื่อย
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More