การปฏิบัติธรรมและการใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า : หน้า 152/266

จำกัดในโลกนี้ให้เป็นประโยชน์อย่างเต็มที่ โดยเฉพาะตอนที่กำลังแข็งแรง ยังสดชื่นอยู่ สงสารยังพอประคับประคองกันไหว โรคยังน้อย ความปวดเมื่อยน้อย เครื่องกังวลยังน้อย ควรจะรีบฉกฉวยโอกาสนี้ มาทำความเพียร มา ปฏิบัติธรรม ดั่งเราถึงฝันในฝันกันเป็น ดั่งก็เข้าถึง พระรัตนตรัยในตัว อย่าปล่อยให้โอกาสนี้เป็นวิกฤติ คือผ่านไป โดยเปล่าประโยชน์ เพราะความไม่เอาจริง จึงไม่ค่อยได้ผล แห่งการปฏิบัติทั้งกุศลและบาปพึง ถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องเปลี่ยนแปลงอุปนิสัยใหม่ เอา สิ่งที่ไม่ดีหลานี้ ซึ่งมันเป็นเสมือนลูกของพญามารเรา มา บังคับให้เราคิด เราพูด เราทำอย่างนี้ ต้องเอาสิ่งนี้ออกจากใจ ให้ในใจมีแต่คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ท่านสอนให้ดำรงชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท แล้วก็มั่นศึกษาฝึกฝน ปฏิบัติตนของเรา สักวันหนึ่งเราจะต้องสมหวังกันอย่าง แน่นอน ที่ไม่สมหวังไม่มี เพราะพระรัตนตรัยท่านก็อยู่ใน ตัวของเรา ในกายาวาว หน้า คิ้ว กว้างสะดอก ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๓ ก็อยู่ในตัวของเรา ใจนี้ก็ของเรา แต่เราปล่อยให้ฟัง ไปคิดเรื่องอื่น ถ้าเราเอาใจกลับมาสู่ที่ตั้งเดิม มาหยุด มานั่ง หยุดนั่งกันอย่างนี้ได้ ก็ต้องเข้าถึงกันทุกคน ๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๖