การหยุดเพื่อการเรียนรู้และนิพพาน : หน้า 119/266

หลวงปู่วัดปากน้ำท่านเคยเทคนิคเอาไว้อยู่ในเทป อยู่เลย “ไปนิพพานจะไปยังไงอะไร ตื่นปิงเดียวก็ถึงแล้ว” ท่านว่าอย่างนั้น แล้วท่านก็หัวเราะ เพราะความละเอียดของ ท่านถึงจุดตรงนั้น ท่านไปเอาความรู้เหล่านี้มาจากไหน นี่เป็นสิ่งที่น่าคิด แต่เดิมท่านก็ไม่รู้อะไร จะรู้ได้อย่างไร ไปเอามาจากไหน นี่เป็นสิ่งที่น่าศึกษา แต่แล้วท่านก็เปิดเผย ก็หยุดนั่นเอง “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” พอหยุดเข้าไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็เห็นไป ตามลำดับ เห็นไปเรื่อย ๆ ท่านหยุดอย่างเดี่ยว แล้วก็ดูไปเรื่อย ๆ เป็นวิธีเรียนที่ง่ายที่สุดในโลกเลย ไม่ต้องไปท่อง ไม่ ต้องไปค้นว่าในห้องสมุด ไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้นเลย จะต้อง ออกเรียวออกแรงก็เปล่า มือก็ไม่ต้องยุบ ไม่ต้องใช้นับ สมอง ไม่ต้องใช้หัวคิด ไม่ใช่มือ ไม่ใช่เท้า ไม่ใช่ลูกนิ้วตา อ่าน ไม่ต้องใช้อะไรเลย เป็นวิธีการเรียนที่สุด เราเรียนในสถาบันการศึกษาต่าง ๆ ต้องใช้ทุกอย่าง สุข จิ ปู ลิ ตู ง มือเขียน ปากซักถาม กลับไปค้นคว้า ถึงเวลาสอนยังตก ดูสิ ยกขนาดไหน ขนาดท้องตำรากัน กะโหลกนาบ สติเพื่อล ดิวแล้วติวอีก ติวอ่อนจนกระทั่ง ติวเต็มแล้วยังตกเลย แต่ “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” ไม่ต้องใช้อะไรเลย สมุด ดินสอ ปากกา ไม่ต้องใช้ อุปกรณ์การเรียนก็ไม่มี มีแต่กาย