การเปลี่ยนแปลงจิตใจสู่ความบริสุทธิ์ : หน้า 202/266

เมื่อจิตเริ่มบริสุทธิ์ในระดับหนึ่งดังกล่าว ความคิดต่างๆ ของเราก็จะเปลี่ยนแปลงไป เพราะแหล่งแห่งความคิดบริสุทธิ์ มีความผ่องใส จะคิดแต่เรื่องดีๆ พูดแต่เรื่องดีๆ ทำแต่เรื่องดีๆ ความสำรวมระวังในพระธรรมวินัยก็จะเกิดขึ้นมาเองเป็นอัตโนมัติ แบบธรรมชาติ โดยที่เราไม่ต้องตั้งใจว่าจะต้องเคร่งเครียดในการรักษาพระธรรมวินัย แต่พระธรรมวินัยจะเป็นหนึ่งเดียวกับตัวของเราเหมือนลมหายใจเข้าออก ใจก็จะผ่องใส มีปิติสุขคล่องเลี้ยงใจตลอดเวลา จนกระทั่งถึงในระดับที่เรามีความผ่องใสในตัวเราว่า แม้วาจะมาไม่นานก็ตาม เรายังคงมาถึง ณ จุดตรงนี้ได้ ซึ่งแตกต่างจากเวลาที่ผ่านมาตอนที่เราเป็นคูหัสต์ เมื่อเรานิ่งย้อนหลังไปจะเอาช่วงไหนที่เราปลื้มในตัวเราเอง ในการทำความดี บางทีเรานึกไม่ค่อยออกนะ หรือยอมรับตัวเองในระดับที่เรานับถือตัวเองได้ ทั้งๆ ที่ช่วงเวลาเป็นคูหัสต์ที่ผ่านมามากกว่าช่วงที่เราเป็นพุทธะตร ถ้าหากลูกทำได้อย่างนี้ พระศาสนาจจะถูกพื้นฟูขึ้นมาอย่างกะแ ทบันแบบโอปปาติกะ คื อปุปปันขึ้นมาอย่างที่เรา คาดไม่ถึง เราจะยิ่งมีมหาปีติว่า เรายิ่งส่วนสำคัญในการทำ สิ่งเหล่านี้ให้เกิดขึ้น เพราะฉะนั้นลูกกรูปต้องรีบเป็นหนึ่งเดียวกัน คือ