พระโพธิสัตว์วูปอใจและการเดินทางสู่แดนมนุษย์ : หน้า 19/131

พระโพธิสัตว์วูปอใจบอกว่า "อย่ากลัวเลยพ่อ ฉันรับภาระพ่อไปให้ถึงแดนมนุษย์." ครั้นวันรุ่งขึ้น เมื่อมารดาไปแล้วได้พบด่านนี้ นางยกนิ้วกลั้บมาไม่เห็นคนทั้ง 2 นั้น จึงรีบไปร้องอย่างล่ม จับคนทั้ง 2 นั้นได้แล้วกล่าวว่าขอ "พราหมณ์ ท่านนี้ ทำไม ท่านอยู่ที่นี่บาดแดนอะไรหรือ ?" เมื่อพราหมณ์กล่าวว่า "น้องรักเธออย่าโกรธพี่เลย ลูกของเธอพี่นี้" นางก็มีได้ว่าอะไรแก่เขาเพราะความสนใจในบุตร ปลอบโยนคุณทั้งสอง ให้บาใจแล้วไปยังที่อยู่ของตน ในวันที่ 3 นางยกนิ้วก็ได้ผ่านท้องสอง ซึ่งนี้ไปอยู่ย่านั้นกลับมาอีก. พระโพธิสัตว์กล่าวว่า "แม่อจธรรมจะมีที่นี้ที่เป็นบาดดานหนหู ใ ทำอย่างไรเราจึงจะถามถึงแดนที่อยู่ในอาณาเขตของแม่นี้ได้ เมื่อถามได้เราจักหนีไปให้เลยแดนดังนั้น." วันหนึ่ง พระโพธิสัตว์ถอดความคารนั่งลง ณ ที่คราวแห่งหนึ่ง แล้วกล่าวว่า "แม่จ๋า ธรรมาดของที่เป็นของแม่ย่อมตกอยู่แก่ลูก ขอแม่ได้โปรดบอกเขตขำนดพื้นที่นี้เป็นของแม่แก่นัก" นางยกนิ้วบอกที่ซึ่งยาว ๑๐ โยชน์ กว้าง ๕ โยชน์ มีภูเขาเป็นต้น เป็นเครื่องหมายในทิศทั้งปวงแก่นุตร แล้วกล่าวว่า "ลูกรัก เจ้าจงกำหนดนี้ซึ่งมีอยู่เพียงเท่านี้ไว้"