ข้อความต้นฉบับในหน้า
เนื้อหาดก
ในอดีตกล ครั้งพระเจ้าพรหมมหิตต consolnu ในพระนคร พาราณสี พระโพธิสัตว์บังเกิดในกำเนิดคน บรรลุความเป็นผู้เดียวสาแล้ว ถึงความงามเป็นเลิศ ได้เป็นพระยานด อาศัยต้นไม้ใหญ๋ สมบูรณ์ด้วยถึงก้าน สาขา และค่าบ มีใบหนาแน่น อยู่ใกล้ฝั่งสระเอง ในแนวป่าตำดหนึ่งอยู่เป็นหลักฐาน พร้อมทั้งบริเวณ นกเป็นจำนวนมาก เมื่ออึ่งที่กิ่งอันยื่นไป เหนือบานของต้นไม้นั้น ก็พากันถ่ายคุณ2 ลงในน้ำ และในชาตสระ21 นั้นเล่า คีมินนคราช ผูกร้ายอาศัยอยู่ นคราชนมืดกว่า นกเหล่านี้พากันดิ้นใน สระอันเกิดเอง อันเป็นที่อยู่ของเราเห็นจะต้องให้ไฟลุกขึ้นจากน้ำ เผาต้นไม เสีย ให้พวกมันหนีไป พญานาคนั้นมีโครธ ตอนกลางคืนเวลาที่พวกนก ทั้งหมด มาประชุมกันนอนกิ่งไม้งหลหลาย ก็เริ่มมาทำให้น้ำเดือดพล่าน เหมือนกับ ยกอาสะขึ้นตั้งบนเตาไฟเปะนั่น เป็นชั้นแรก ชั้นที่สองก็ทำให้ ควันพุ่งขึ้น ชั้นที่สามทำให้เปลวไฟคลี่ขึ้นสูงลำตาล
พระโพธิสัตว์เห็นไฟลุกขึ้นจากน้ำ ก็กล่าวว่า "คู่ก่อนชาวเราผงนก ทั้งหลาย ธรรมดาไฟิดขึ้น เข้ากินกันอาน้ำดับ แต่บัดนี้นั่นแหละกลั บ ลูกเป็นไฟขึ้น พวกเร่าไม่อาจะอยู่ในที่นี่ได้ ต้องพากันไปที่อื่นแล้ว" กล่าว คำานี้ ว่า:-
"ความเขมมืออยู่บนหลังน้ำใด บนหลังน้ำนั้น มีขีดקסมารบกวน ไฟลูกโพลงอยู่กลางน้ำ วันนี้จะอยู่บนต้นไม้เหนื้อมนต์ดินไม่ได้แล้ว พวกข้าองพานบินไปตามทางกันเกิด วันนี้ที่พึ่งของพวกเราเป็นภัยเสียนแล้ว" ดังนี้