บทสนทนาเกี่ยวกับการจับโจรในพระราชา : หน้า 29/131

เดินเวียนวาวสะโภบรรดนี้ ๓ ครั้ง แล้วกราบทูลว่า "ข้าแต่พระมหาราชเจ้า พวกโจรลงสะโภบรรดนี้" แล้วจงไปนำสิ่งของซึ่งจุดนาวไว้ของมาถวาย พระเจ้าพารราชองค์จึงตรัสว่า "ข้าแต่พระมหาราชเจ้า ๒ คนนี้เป็น มหาโจรที่พระองค์ทราบดี จึงได้ฉันพระราชินีตามทางนี้" มหาชน พากันชื่นชมยินดีต่างปรบมือลูก ยกหญิงบางพวกก็ก้มลงส์ไป พระราชาทรงพระดำรัสว่า "มานนี้ดิฉันไปโดยสเกตรอย่า" เห็นจะรู้แต่ตำแหน่งสิ่งของที่พวกโจรวางไว้เท่านั้น แต่ไม่อาจจับโจรได้ทันนั้น พระราชาจึงได้รับสละพระโพธิสัตว์ว่า "เจ้าสิ่งของที่พวกโจรลักไป มาให้เร่าได้ แต่ไม่อาจจับพวกโจรมาให้เราได้" พระโพธิสัตว์ตรัสว่า "ข้าแต่พระมหาราชเจ้า พวกโจรอยู่ในที่นี้ แหละมีอยู่ใกล้ๆเลย" พระราชามีพระดำรัสว่า "ใครเป็นโจร ใครเป็นโจร?" พระโพธิสัตว์ว่าราบูฎว่า "ข้าแต่พระมหาราชเจ้า ผู้ใดยอมอยากได้อยู ผู้จน่ะเป็นโจร เมื่อได้สิ่งของของพระองค์มาแล้ว จะประโยชน์อะไรด้วยพวกโจรอีกเลย" พระราชมิทรงสั่งว่า "นี่แน่ะเจ้า เราให้ทรัพย์เก่า วัณะแนะทุกวัน เจ้าจงจับพวกโจรมาฝากเรา." พระโพธิสัตว์ว่าราบูฎว่า "ข้าแตพระมหาราชเจ้า ทรัพย์ที่ยำไปพระองค์ก็ได้แล้ว จะประโยชน์อะไรด้วยพวกโจรอีกเลย." พระราชมีรับสั่งว่า "นี้แน่ะเจ้า เราได้พวกโจรเหมาะว่าได้ทรัพย์" พระโพธิสัตว์ว่าราบูฎว่า "ข้าแต่พระมหาราชเจ้า ถ้าหนั่นข้าพระองค์จะไม่กระบูลแต่พระองค์ว่า คนเหล่านี้เป็นโจร แต่คำค้านที่เป็น ไปแล้วในอดีตามาบูดุลพระองค์ ถ้าพระองค์ทรงพระปรีชาสามารถจะทรงทราบ เรื่องนั้น' ครับกรมบูฎกล่าวนี้แล้วได้นำเอาเรื่องในอดีตมาสาธก ต่อไปนี้:-