เรื่องราวพระโพธิสัตว์และมารดา : หน้า 23/131

พระโพธิสัตว์ยืนอยู่ในแม่น้ำนั่นเอง ให้วมรดาแล้วประถมฯ มือเรียนมนต์ ครีนเรียนได้แล้วได้ไหว้มารดาอีก แล้วกล่าวว่า “แม่ ขอนแม่งไปเกิด” นางยักษณีกล่าวว่า “ลูกรัก เมื่อเจ้าจะและพ่อของเจ้าไม่กลับ ชีวิตของแม่ก็อึม” ครั้นกล่าวแล้ว นางยักษิณีได้ทุบหน้าของตนเอง ทันใดนั้นหยายของนางได้แตกทำลาย เพราะความเศร้าถึงบุตร นางตายแล้วล้มลงไปในที่นั่นเอง ขณะนั้นพระโพธิสัตว์ทราบว่ามารตาย จึงเรียกบิดาไปกล้ามารค แล้วทำเชิงจะก้อนเผาศพมารค ครั้นเผาเสร็จแล้วได้บูชาด้วยดอกไม้นานาชนิด พลางร้องให้รำรวยพาดไปนครพาราสี ยืนอยู่ที่ประตูพระนิวาศให้การบูชาพระเจ้าพาราสีว่า “มีมานพผู้อาศัยสิงเกตรอยเท้ามายืนอยู่ที่พระวารขอเข้าเฝ้า” เมื่อได้ รับเชิญว่า ถ้านั่นน่อเข้ามาเถิด ได้เข้าสวายบวงสมพระเจ้าพาราสี เมื่อพระองค์ทรงถามว่า “นี้น่ะเจ้า เจ้ารู้สึกอะไรอะไร ?” จึงกราบทูลว่า “ซ่านแต่พระองค์ ข้าพระองค์รู้ว่าท่านจะไปตาม รอยเท้า แล้วจับคนที่กิจสิ่งของไปแล้วนานถึง ๑๒ ปีได้.” พระเจ้าพาราสีตรัสว่า “ถ้าชั้นนั้นท่านรองรับราชการอยู่กับเรา.” พระโพธิสัตว์ตรัสว่า “เมื่อข้าพระองค์ได้รับพระราชทานทรัพย์ วันละพัน จึงจะขอรับราชการ” พระเจ้าพาราสีตรัสว่า “ดีแล้วพ่อ เจ้ารับราชการเถิด” พระเจ้าพาราสีรับส่งให้พระราชทานทรัพย์วันละพันทุกวันแล้ว.