มุตาสนชาดก 18: ภัยจากที่พึง : หน้า 85/131

มุตาสนชาดก 18 ว่าด้วยภัยที่เกิดจากที่พึง สถานที่ตรัสชาดก พระเชตวันมหาวิหาร นครสาวตกี แคว้นโกศล เหตุที่ตรัสชาดก พระศาดาตรปาฏิยรูปใครบนึ่ง ตรัสพระธรรมเทคนิคานี้ มี้คำเริ่มต้นว่า เขม ยี่ ดังนี้. ความผิดซ่าว่า ภิกขุ้นเรียนพระธรรมฐานจากสำนักของพระศาดา แล้ว ไปบ้านชายแดนตำบลหนึ่ง อาศัยหมู่บ้านหมู่หนึ่งจำพรรษาในสานณะป่า ในเดือนแรกนั้น เมื่อเธอเข้าไปปิ่นทบา บรรดาศาดา๑ ผุดไฟไหม้ เธอลาบากด้วยไม่มีที่อยู่ จึงบอกพวกอุปัฎฐา คนเหล่านั้นพากันพูดว่า ไม่เป็นไรออพระคุณเจ้าพวกเราผลักอัพักรราดซาดาไว้รอให้พวกเราผลักเข้าไปนเสียก่อน หว่านข้าวเสียก่อนเกิดออรับ จนเวล ๑ เดือ(น)ผ่านไป เธอไม่อาจบำเพ็ญพระกรรมฐานให้ถึงที่สุดได้ เพราะไม่มีเสนาะเป็นที่สบาย แม้เพียงนิสิตก็ให้เกิดขึ้นไม่ได้ พอออพรษมา เธอจึงไปสู่พระเชตวันวิหาร ถวายบังคมพระศาดาแล้วนั่ง ณ ส่วนข้างหนึ่ง พระศาดาตราทำปุญสนธิ์กับเธอแล้วว่าก็ "คู่นอนภิญญ กรรมฐานของเธอเป็นสัปปลายหรือไม่เล่า?" เธอจึงราบพลความไม่สะดวกจำเดิม แต่ต้น พระศาดาตร้าว่า "คู่นอนภิญญ ในกล่อนโน้น แม้สัตว์เดียว็รฺจนาทั้งหลาย ถึงรู้จักสัปปลาย และสัปปลายของตน พวกอยู่ตาซัยในเวลาสบาย ในเวลาไม่สบายก็พากับทิ้งที่อยู่เสียไปในที่อื่น เหตุไรเธอจึงไม่รู้สัปปลาย และสัปปลายของตนเล่า" เธอราบพลูอาราธนา จึงทรงนำเอาเรื่องในอดีตมาสดร คำต่อไปนี้ :-