การวิเคราะห์คำศัพท์ในคัมภีร์โบราณ : หน้า 30/49

เชียงอรรรถ ต่อจากหน้า 85) หมายของคำว่า "ถอด" ที่แปลว่่า "ยิดจับ" เมื่อมากำรณาในคำศัพท์ที่ขีดเส้นใต้คำดับแรกในฉบับ A, X: ปัด๙ และเปรียบเทียบกับฉบับทบด์คือ คำว่่า สูง๙= vi-graha ดังนัน่ ผู้เขียนสนับสนุนว่าใน "ฉบับฉัน" อาจเป็นคำว่า "ni-graha" ในส่วนของคำศัพท์ว่า graha- น่าจะตรงกัน แต่ อาจมีความสบสนในการอ่านคำดูประกะระหว่าง vi- และ ni- ด้งันั้น ผู้เขียน ขอสรูปและเรียบเรียงคำบันดลฉบับที่ทุกฉบับมองเห็น ดังนี้ X: ๙ํ𑀼๙ํ สันนิษฐานว่า ตรงกับคำสันกตุคือคำว่า ni-graha-, ๒ ไม้รองว่า ตรงกับคำสันกตุคือคำว่า vi-graha-. Pm: ปัด๙ํ สันนิษฐานว่า ตรงกับคำสันกตุคือคำว่า ni-graha-, ȷํ๙ํ สันนิษฐานว่า ตรงกับคำสันกตุคือคำว่า ni-graha-. อ: ๙ํ𑀼๙ํ สันนิษฐานว่า ตรงกับคำสันกตุคือคำว่า ni-graha-, ๙ํ𑀼๙ํ สันนิษฐานว่า ตรงกับคำสันกตุคือคำว่า ni-graha-. ฉบับทบลบ: สูง๙ํ สันนิษฐานว่า ตรงกับคำสันกตุคือ คำว่า vi-graha-, สูง๙ํ สันนิษฐานว่า ตรงกับคำสันกตุคือ คำว่า vi-graha- 2. หากเราพิจารณาเชิงปรัชญาและคําประกอบด้วย พบว่าในคำก็ท่าถกวอัตถิ มักการให้ภายในใน [ผู] เข้า[ฌาน] (samāpannassa atthi kayabhedo) "มีการไหวภายในใน [ผู]เข้า[ฌาน]" (samāpannassa atthi vacibhedo) [Kv: 196] ซึ่งในคําฝกอัตถุอธรภถ อธิบายว่า หลักธรรมข้างต้นเป็นหลักธรรมของนิภายญูพผเสละ[Kv-a: 56⁰]และหากพิจารณาเปรียบเทียบกับคําผีร์ SBh พบว่า มีความใกล้เคียงกับหลักธรรมในคําผีร์ SBh เป็นอย่างมากคือ "ในสมาธิ หรือ ในนามมิกาย ไหวภายใน มีการเปล่งจากอยู และที่สำคัญในประเด็นนี้คือ มีการใช้ศัพท์คำว่า "กาย" เช่นเดียวกัน จากข้อมูลข้างต้น หากเราพิจารณาเปรียบเทียบกับคําผีร์ ก็กลาวัตถุ ซึ่งเป็น คำภีร์ที่มีความเก่าแก่กว่าคําผีร์ SBh ฉบับแปลทั้งฉบับ ผู้เขียนสนับสนุนว่า การใช้คำศัพท์ในคําผีร์กลาวัตถุ อาจมีแนวโน้มมาใช้คำศัพท์ที่น่าจะ (เชิงอรรถ คำต่อหน้า 87)