ข้อปฏิบัติในการขอและให้โอวาทระหว่างภิกษุสงฆ์และภิกษุณี : หน้า 25/39

2. ข้อปฏิบัติในการขอและให้โอวาทระหว่างภิกษุสงฆ์และภิกษุณี ก่อนที่จะได้อภินิหารในเรื่องการขอและให้โอวาท เพื่อความเข้าใจที่ชัดเจนยิ่งขึ้น ในเรื่องการปฏิบัติระหว่างภิกษุและภิกษุณีขอให้นำข้อปฏิบัติในเรื่องและให้โอวาทใน ภิกษุชนฉะในจุลวรรคและศีลภิกษุมากกว่า ในจุลวรรคล่างถึงวิธีการรับโอวาทว่ากระทำโดยภิกษุนี้ 2-3 รูป 46 ไปยังสำนักภิกษุเพื่อเน้นคำให้ภิกษุผู้เหมาะสมมาให้โอวาท ซึ่งภิกษุผู้แสดงปาฏิหาริย์กามคตาแต่ในผู้นี้หยามอาจจะสอนภิกษุนี้ได้ ซึ่งต้องมี คุณสมบัติ 8 ประการ แล้วประกาศในที่ประชุมสงฆ์ให้ภิกษุชื่อ เป็นผูให้โอวาท ภิกษุนี้ หากไม่มีผู้เหมาะสม ภิกษุนี้สงฆ์ยังอาจจะอารมณ์น่าเลื่อมใสให้ถึงพร้อมเกิด.47 หลังจากให้โอวาทแล้วภิกษ์ผู้อสมมาต้องกลับมาแจ้งแก่ภิกษ์พรรษา ปฏิญญาด้วย นอกจากนั้นยังมีข้อความที่ความตรึงกันแต่ละเอียดมากขึ้นในหวังวังค์ด้วย49 ในที่นี้จะ ขอเกี่ยตาเฉพาะส่วนคุณสมบัติ 8 ประการของภิกษุหรือของคุณสมบัติ 8 ของภิกษุผู้กล่าวสอน ภิกษุนี้มิดังนี้ 1. เป็นผู้มีศิล คือสำรวมด้วยภาวะสังวรศีล สมุรณ์ด้วยอาจารย์และ โครจอยู่ มีมติเห็นภัยในโทษแม่เพียงเล็กน้อย สมาทนศึกษาอยู่ใน ศิลาขาทั้งหลาย 2. เป็นพุทธสุด คือรงสุขะ เป็นผู้ส่งสมสุทะ ธรรมเหล่านี้ได้ งามใน เรื่องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุด ประกาศพรหมจรรย์ พร้อมทั้ง อรรถพรชัยยนะแจ่มบรรลุธิสุทธิ์ ธรรมเห็นในนั่น อนภิกษ์นั่นได้ สดับมาก ทรงจำไว้ได้ คลองปลุกนี้ใส แทงตลอดด้วยปัญญา 47 Vin II: 264; วินิจ 7/544/218-219 (แปลหลวง): วินิจ 9/544/459 16-460 9(แปล มมร) 48 Vin II: 265; วินิจ 7/551/220 (แปลหลวง); วิจิ 9/551/462 3-6 (แปล มมร) 49 วิบาก 2/406/383-384 (แปลหลวง); วิบาก 4/406/3561-3594 (แปล มมร) ธรรมจรรยา วารสารวิธีการพุทธศาสนา 141 ครูธรรม 8 เป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าห้ามบัญญัติหรือไม่ (1)