ความสำคัญของการรักษาศีลในพระพุทธศาสนา : หน้า 22/39

ที่มีกิจกรรมที่ต้องทำร่วมกับภิกษุสูงขึ้นเพื่อปกป้องศีล 37 ไม่ใช่การกดดันแต่ อย่างใด 37 พระมหาเถรอัญชุจน์ก็ได้กล่าวในหนังสือ "จุดเริ่มต้นการพัฒนาของ พระพุทธศาสนามหายาน" และ "หนังสือการก่อตัวของคัมภีร์พระพุทธศาสนาตั้งเดิม" ว่า ครูธรรมข้อ 2,3,4,6 เป็นธรรมที่คาถา หมายถึงในเมื่ออนั่นสังคมคระหนักถึง ความอ่อนแอของหญิง และเห็นว่าการศึกษามีความสำคัญกว่าชั้น ดังนั้นจึงเป็น หน้าที่รับผิดชอบของภิกขุที่ต้องให้ความรู้และทำให้สงอยู่ได้อย่างบริสุทธิ์ 38 ภิกษุณีจาวุฬุและพระมหาเถรอัญชุจน์ต่างก็มีความคิดเห็นตรงกันกับบรรทัดฐาน ที่ ครูธรรมนี้ได้สร้างระยะห่างอย่างพอเหมาะ เพื่อความปลอดภัยในการศึกษาและ เรียนธรรมของภิกษุนี้ ไม่ว่าจะทั้งภายในภายนอกหรือภายในกลุ่มชุด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภัยจากภายนอกที่อาจจะทำอันตรายภิกษุได้ ซึ่งก็มีตัวอย่างไม่น้อยที่ภิกษุถูก ฆ่ามึน การที่มีภิกขูอยู่ในระยะที่พอจะช่วยเหลือกันได้เป็นสิ่งที่ดี เพียงแต่จะมี ความคิดเห็น แล้วในยุคสมัยปัจจุบันที่มีความเจริญและความปลอดภัยพอสมควร ครูธรรมอันนี้ยังมีความจำเป็นอยู่หรือ ไม่ว่าจะดีหรือปัจจุบันไม่ว่าที่ไหนก็อาจจะ รับประกันได้ว่าจะไม่มีเหตุร้ายสำหรับหญิง แม้ปัจจุบันจะมีกฎเกณฑ์ไปเที่ยวของเพื่อนหญิงด้วยกัน แต่ในบางสถานที่ จำเป็นต้องมีบรรดาไปด้วย เพราะฉะนั้นสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติพระองค์ได้ ตราหน็ดถึงความปลอดภัยของภิกษุนี้ในการรวม จากด้านบนจึงเห็นได้ว่า ข้อสามที่ไม่ให้ภิกษุจำพรรษาที่ไม่มีภิกษุอยู่เน้น ไม่ได้เสริมสร้างเสนยานุภาพ อำนาจให้ภิกษุ และก็ไม่ได้จะให้ภิกษุอาศัยภิกษุแก่ภิกษุ เพียงฝ่ายเดียว หากแต่เป็นไปเพื่อความปลอดภัยของภิกษุสงค์ และความสะดวก ในการให้ธรรมะ โดยต่างฝ่ายต่างอยู่ในสำนักงานของตนที่ไม่ใกล้กันเกินไป อยู่ในระยะรึ่ เดินถึงกันได้ ใน 1 เดือนมีกิจกรรมร่วมกัน 2 ครั้งในการปรับโอกาสจากภิกษุที่ส่ง