ข้อความต้นฉบับในหน้า
รวมพระธรรมเทศนา ด
- พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธ ม ม ชโย)
21
ถ้าเข้าถึงพระรัตนตรัยภายใน เราจะมีความสุขอย่างพูดไม่ออก บอก
ไม่ถูกทีเดียว เป็นความสุขที่ประณีต แตกต่างจากความสุขที่เคยเจอ เราจะมี
ความรู้สึกอบอุ่นใจ มีความรู้สึกปลอดภัย ภัยทั้งหลายไม่มากล้ำกราย ไม่ว่า
จะเป็นภัยในอบายภูมิ ภัยในวัฏฏสงสาร หรือภัยพิบัติต่างๆ จะไม่เข้ามาแผ้วพาน
เมื่อเราอยู่ในกลางรัตนะทั้ง ๓ นี้
การที่จะเข้าถึงรัตนะทั้ง ๓ นี้ เราจะต้องฝึกฝนใจให้หยุดให้นิ่ง ต้อง
ปลด ต้องปล่อย ต้องวาง ให้ใจของเราปลอดกังวล ว่างเปล่าจากเครื่อง
กังวลทั้งหลาย ทำใจให้บริสุทธิ์ ผ่องใส ให้ใจใสเป็นแก้ว
แม้ว่าบางครั้งชีวิตที่ผ่านมา เราอาจจะเผลอพลาดพลั้ง ทำให้กาย วาจา
ใจ ของเราไม่บริสุทธิ์ เมื่อเหตุการณ์ผ่านไปแล้วก็อย่าไปนึกถึง ทุกสรรพสิ่ง
ล้วนเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป ในตอนนี้ให้ทำใจของเรา ให้สะอาดที่สุด
บริสุทธิ์ที่สุด ผ่องใสที่สุด ทำอย่างนี้ นึกอย่างนี้ ใจจะได้ปลอดโปร่ง โล่ง
เบา สบาย ใจสบายนี่แหละเป็นใจที่เหมาะสมที่จะเข้าถึงพระพุทธ พระธรรม
พระสงฆ์ต่อไป
ชีวิตคนเราทุกคนที่เกิดมา ต่างได้ผ่านชีวิตทั้งดีและไม่ดีมาแล้วทั้งนั้น
ถ้าหากว่าเราสามารถลืมสิ่งที่ไม่ดีทั้งหลายในอดีตได้ แล้วตั้งใจทำความดีเสีย
ใหม่ การเปลี่ยนแปลง ในทางที่ดีย่อมบังเกิดขึ้นแก่ชีวิตของเรา เหมือนอย่าง
นายสัมพทาฐิกะ หรือนายเพชฌฆาตเคราแดง ซึ่งมีอาชีพตัดศีรษะนักโทษที่
ถูกตัดสินให้ประหารชีวิต เขาได้ทำหน้าที่ตัดศีรษะนักโทษมาจำนวนมากทีเดียว
ตลอดระยะเวลายาวนานถึง ๕๕ ปี
เมื่อเขาชราภาพ ไม่อาจที่จะตัดศีรษะด้วยการฟัน ทีเดียวให้ขาดได้ จึง
ถูกปลดออกจากตำแหน่ง และในวันนั้นชาวเมืองได้เตรียมข้าวยาคูเจือด้วย
น้ำนมให้แก่เขา มีคนจัดดอกมะลิและเครื่องทาผิว ให้เขาอาบน้ำแล้วนุ่งผ้าใหม่
ประดับด้วยดอกไม้มีกลิ่นหอม นั่งอยู่ในเรือนของตน
ในขณะนั้น พระสารีบุตรออกจากนิโรธสมาบัติ พิจารณาว่าวันนี้เราควร