พระธรรมเทศนา ๓ - การอดทนและสงบเสงี่ยม : หน้า 43/71

รวมพระธรรมเทศนา ๓ - พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธ ม ม ชโย) 43 ทั้งหมด ได้ตรัสถามขึ้นในที่ประชุมว่า “ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายเห็นทีฆาวุกุมาร ซึ่งเป็นโอรสของพระเจ้า ที่มีติจะทำอย่างไร?” พวกอำมาตย์เหล่านั้นทูลว่าจะตัดมือบ้าง จะตัดเท้าบ้าง ตัดศรีษะบ้าง พระเจ้าพรหมทัตจึงตรัสขึ้นว่า “ท่านทั้งหลาย บุรุษนี้แหละเป็นทีฆาวุกุมาร แต่ว่าใครๆ ไม่อาจจะทำอันตรายใดๆ ต่อพระกุมารนี้ เพราะกุมารนี้ได้ให้ชีวิต แก่เรา และเราก็ได้ให้ชีวิตแก่กุมารนี้” ต่อจากนั้นได้ตรัสถามทีฆาวุกุมารว่า “เพราะเหตุใด เจ้าจึงไม่ฆ่าเรา” ทีฆาวุกราบทูลว่า “ก่อนที่พระบิดาจะสวรรคต ได้ให้โอวาทแก่ข้าพเจ้าว่า อย่า เห็นแก่ยาว อย่าเห็นแก่สั้น อย่าเห็นแก่ยาว คือ อย่าทำการจองเวรกันให้ยืดเยื้อ เพราะเวรย่อม ระงับด้วยการไม่จองเวร อย่าเห็นแก่สั้น คือ อย่าทำการแตกร้าวกับมิตรเร็วเกินไป ให้อดทน สงบเสงี่ยม” เมื่อพระราชาได้สดับดังนั้น ก็ทรงชื่นชมทีฆาวุกุมาร ว่าเป็นผู้มีคุณธรรม มีปัญญา สามารถเข้าใจเนื้อความโดยย่อได้อย่างแจ่มแจ้ง ทีฆาวุกุมาร คือ อดีตชาติของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในครั้งที่ทรง บำเพ็ญบารมีเป็นพระโพธิสัตว์ ท่านทรงสอนว่า “เธอทั้งหลายอย่าบาดหมางกัน อย่าแก่งแย่งกัน อย่าวิวาทกัน จึงอดทน และสงบเสงี่ยม เพราะขันติ โสรัจจะ จะทำให้งามในธรรมวินัยนี้” พวกเราก็เช่นเดียวกันนะจ๊ะ ให้มีความอดทนและสงบเสงี่ยม เพราะ ความผูกโกรธ ผูกอาฆาตพยาบาทไม่ดีเลย เรายังจะต้องสร้างบารมีไปอีก นานจนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรม เพราะฉะนั้นถ้าหากเราได้รับอารมณ์ที่ไม่น่า พึงพอใจ ก็อย่าไปขุ่นมัวหรือขัดเคืองใจ ให้ตั้งจิตแผ่เมตตาไปยังสรรพสัตว์