เรื่องราวของนางที่หลอกลวงพระสมณโคดม : หน้า 55/71

รวมพระธรรมเทศนา ๓ - พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธ ม ม ชโย) 55 เรามีความสุขละก็ จงหาโทษให้พระสมณโคดมเถิด หากเธอทำได้ ก็จะเป็น กุศลใหญ่แก่เธอ” นางหลงเชื่อจึงตกลงทำตามคำแนะนำของพวกเดียรถีย์ ในตอนเย็น จึงได้เริ่มแผนการ เดินมุ่งหน้าไปยังวัดพระเชตวัน แต่ง ตัวเรียบร้อย ถือดอกไม้ของหอมเข้าไป เดินสวนกับสาธุชนทั้งหลายที่ฟังธรรม เสร็จเรียบร้อยแล้ว เมื่อเดินสวนทางกัน คนก็สงสัย จึงถามว่า “นี่เธอจะไป ไหนล่ะ?” นางตอบ “ฉันจะเข้าไปเฝ้าพระพุทธเจ้า” แต่พอลับสายตาของผู้คนแล้ว แทนที่นางจะเข้าไปในวัด กลับแวะไป พักค้างที่สำนักของพวกเดียรถีย์ ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับวัดพระเชตวัน ในตอนเช้า เมื่อสาธุชนออกจากพระนคร จะไปเข้าเฝ้าพระผู้มีพระ ภาคเจ้า นางทำทีเหมือนกับเพิ่งออกมาจากวัดพระเชตวัน แล้วก็เดินสวนกับ สาธุชนเหล่านั้น เมื่อถูกถามว่า “แม่นาง เมื่อคืนเธอไปนอนที่ไหนมา” นางตอบว่า “เมื่อคืนฉันพักอยู่ในวัดพระเชตวันนี่แหละ” นางทำอย่างนี้อยู่เป็นเดือน เมื่อถูกถามอีก จึงบอก “ฉันพักอยู่ในพระ คันธกุฎีเดียวกันกับพระสมณโคดม” พุทธบริษัททั้งหลายต่างเกิดความคลางแคลงสงสัย ที่เป็นปุถุชนอยู่ บางคนก็เชื่อ แล้วก็มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์กันมากขึ้นทุกวัน เวลาล่วงไป ๓-๔ เดือน นางทำเหมือนว่าเริ่มมีท้อง โดยเอาผ้าพัน ท้องให้ดูหนาขึ้น แล้วให้พวกเดียรถีย์ไปโพนทะนาว่า นางได้มีท้องกับพระ สมณโคดม เวลาผ่านไป ๙ เดือน นางทำเป็นท้องแก่ โดยเอาไม้กลมวางที่ หน้าท้อง แล้วเอาผ้าห่มทับอีกที ให้พวกเดียรถีย์เอาไม้ทุบที่หลังมือหลังเท้า ให้ดูบวมขึ้นมา เหมือนคนใกล้จะคลอดเต็มที่