การคบบัณฑิตและคนพาล : หน้า 26/71

รวมพระธรรมเทศนา ด - พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธ ม ม ซ โ ย) 26 ส่วนบัณฑิตมีการอยู่ร่วมกันเป็นสุข เหมือนอยู่ใน สมาคมแห่งหมู่ญาติ นรชนพึงคบบัณฑิตผู้มีปัญญา เป็นพหูสูต เอาการ งาน มีศีล มีวัตร ไกลจากกิเลส และเป็นสัตบุรุษ เปรียบ ดังพระจันทร์คบกับอากาศ อันเป็นทางโคจรแห่งดวงดาว ฉะนั้น” การคบกับคนพาลย่อมนำมาซึ่งความเสื่อม เพราะปกติคนพาลมักจะ ชักนำไปในทางที่ผิด เนื่องจากเป็นผู้มีใจขุ่นมัวเป็นปกติ จึงมีความเห็นผิด ก่อ ให้เกิดความทุกข์ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น เหมือนใบไม้ที่ห่อหุ้มปลาเน่า ย่อมต้อง พลอยเหม็นแปดเปื้อนไปด้วยฉันใด ผู้ที่คบคนพาลก็ต้องพลอยเสียชื่อเสียง และเดือดร้อนใจไปด้วยฉันนั้น ส่วนการคบกับบัณฑิต ย่อมนำมาซึ่งความสุขความเจริญรุ่งเรือง เพราะ บัณฑิตจะคอยชี้แนะสิ่งที่เป็นประโยชน์ สิ่งที่ถูกต้องดีงาม เนื่องจากเป็นผู้มี ใจใสเป็นปกติ มีความเห็นถูกต้องตรงไปตามความเป็นจริง รู้ว่าอะไรถูก อะไรผิด อะไรดี อะไรชั่ว อะไรเป็นประโยชน์ และอะไรไม่เป็นประโยชน์ การอยู่ร่วม กับบัณฑิตจึงเป็นสุข เหมือนอยู่ท่ามกลางสมาคมของหมู่ญาติมิตร ที่มีความ ปรารถนาดีต่อกัน มนุษย์ทุกคนในโลกนี้ ต่างมีความปรารถนาเหมือนกัน คือ ปรารถนา ความสุขและปรารถนาที่จะพัฒนาตนเองให้เป็นผู้รู้ที่สมบูรณ์ มีความรู้ความ สามารถ แตกฉานทั้งทางโลกและทางธรรม จึงได้พยายามศึกษาหาความรู้ให้ สูงขึ้นไปตามลำดับ ตั้งแต่ชั้นประถม ชั้นมัธยม อุดมศึกษา ปริญญาตรี ปริญญาโท ปริญญาเอก เมื่อจบปริญญาแล้ว เขาก็เรียกกันว่าเป็น “บัณฑิต” เป็น “มหาบัณฑิต” เป็น “ด็อกเตอร์” ต่างได้รับการยอมรับจากสังคมว่าเป็นคนมีความรู้ คนมีปัญญา นี่คือ บัณฑิตในทางโลก