พระธรรมเทศนา: การพัฒนาจิตใจและการฟังธรรม : หน้า 22/71

รวมพระธรรมเทศนา ด - พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธ ม ม ชโย) 22 จะไปโปรดใครหนอ ได้เห็นเพชฌฆาตเคราแดงเข้ามาในข่ายญาณทัสสนะ จึง ไปปรากฏยืนอยู่หน้าประตูเรือนของนายเพชฌฆาตเคราแดง เมื่อเห็นพระ เถระเท่านั้น เขาก็มีจิตเลื่อมใส คิดว่าเราทำบาปกรรมมานาน ได้ฆ่ามนุษย์ เป็นอันมาก วันนี้ไทยธรรมเราก็พร้อมแล้ว พระเถระก็มายืนอยู่ที่ประตูเรือน ของเราแล้ว เราควรถวายทานในเวลานี้ เขาจึงน้อมภัตตาหารเข้าไปถวาย พระเถระ แล้วนิมนต์ให้ท่านฉันภัตตาหารในเรือนของตน ครั้นพระเถระทำภัตตกิจเสร็จ ได้กล่าวอนุโมทนาแก่เขา เขาไม่อาจ ทำจิตให้น้อมไปตามพระธรรมเทศนาได้ เพราะมัวกังวลว่าตนเองได้ทำบาป อกุศลกรรมมามาก ใจที่กังวลหมกมุ่นถึงเรื่องราวในอดีตเหล่านั้น เป็นสภาพ ใจที่ไม่พร้อมจะฟังธรรม ปฏิบัติธรรม หรือเข้าถึงธรรม พระสารีบุตรจึงได้ถามขึ้นว่า “อุบาสก ท่านได้ฆ่าคนตามใจชอบ หรือ ว่าถูกคนอื่นสั่งให้ทำเล่า” เขาตอบว่า “พระราชาสั่งให้ข้าพเจ้าทำ” พระเถระจึงกล่าวต่อว่า “อุบาสก เมื่อเป็นเช่นนั้น อกุศลจะมีแก่ท่าน ได้อย่างไร” เขาจึงคิดว่า “อกุศลไม่มีแก่เขา” เมื่อปลอดจากเครื่องกังวลทั้งหลาย ใจก็มีสภาพเป็นกลางๆ มีความ ผ่องใส เขาจึงอาราธนาพระเถระให้แสดงธรรม เขาตั้งใจฟังธรรมด้วยใจที่จดจ่อ น้อมใจไปตามคำสอนของพระเถระ มีอารมณ์เป็นหนึ่ง ได้ดำเนินจิตเข้าสู่ ภายในเป็นลำดับ จนเข้าถึงโสดาปัตติมรรค ได้บรรลุถึงธรรมกายพระโสดาบัน ทีเดียว มีความสว่างไสวอยู่ภายใน ครั้นเมื่อละโลกแล้ว ได้ไปสู่สุคติ บังเกิด ในสวรรค์ชั้นดุสิต เย็นวันนั้น ภิกษุทั้งหลายทูลถามพระบรมศาสดา ถึงการจากไปของ นายเพชฌฆาตเคราแดง พระองค์ตรัสว่า “อุบาสกนั้นได้กัลยาณมิตรใหญ่ เขาฟังธรรมของสารีบุตร ได้บรรลุโสดาบัน ละจากโลกนี้แล้ว ไปบังเกิดใน วิมานชั้นดุสิต”