พระธรรมเทศนาเกี่ยวกับความเมตตาและการเจริญภาวนา : หน้า 70/71

รวมพระธรรมเทศนา ด - พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธ ม ม ชโย) 70 เมื่อทุกอย่างสัปปายะ พระภิกษุท่านมีความสุขในการเจริญภาวนา และเจริญเมตตา ทำเมตตานั้นให้เป็นบาท คือ มีอารมณ์จิตที่ประกอบด้วย เมตตาธรรม มีใจหยุดนิ่งตั้งมั่นเป็นเอกัคคตา เกิดสมถะคือใจหยุด จนกระทั่ง เข้าถึงธรรมกายภายใน แล้วเริ่มตั้งวิปัสสนา ยกจิตขึ้นสู่ไตรลักษณ์ ได้บรรลุ กายธรรมไปตามลำดับ จนกระทั่งบรรลุธรรม เป็นพระอรหันต์หมดทั้ง ๕๐๐ รูปภายในพรรษานั่นเอง ดังนั้น กระแสแห่งความเมตตา จึงมีอานุภาพมาก ซึ่งผู้หวังการบรรลุ ธรรมควรจะมีเมตตาจิตเป็นอารมณ์ ฝึกทำใจของเราให้ใสบริสุทธิ์หยุดนิ่ง แล้วแผ่เมตตาให้แก่สรรพสัตว์ทั้งหลายโดยไม่เลือกที่รักมักที่ชัง ไม่มีอคติ ให้เป็น อัปปมัญญา คือ เป็นกระแสแห่งความเมตตาที่ไร้ขอบเขต ใจของเราจะได้รู้สึกโล่ง โปร่ง เบา สบาย มีความสุข ความเบิกบาน ใจจะเป็นอิสระ ปลอดกังวล สภาพใจอย่างนี้แหละ จึงจะสามารถเข้าถึงธรรม ได้อย่างง่ายๆ เพราะฉะนั้นอย่างน้อยทุกคืนก่อนนอน เราควรจะแผ่เมตตา เป็นประจำ จะได้มีความสุขตลอดเวลา ทั้งหลับและตื่นกันทุกๆ คน ในที่สุดนี้ หลวงพ่อขออำนวยพร ขออานุภาพแห่ง บุญ บารมี รัศมี กำลัง ฤทธิ์ อำนาจ สิทธิ เฉียบขาดของพระพุทธเจ้าในอายตนนิพพาน นับ อสงไขยพระองค์ไม่ถ้วน บารมีธรรมของพระปัจเจกพุทธเจ้าและพระอรหันต เจ้าทั้งหลาย บารมีธรรมของพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) หลวงพ่อวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย และบุญบารมีที่ทุกท่านได้ทำในวันนี้ จง มารวมอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ให้เป็นดวงบุญที่มีความสว่างโพลง ประดุจ ดวงอาทิตย์ตอนเที่ยงวัน ให้ดวงบุญนี้มีอานุภาพดึงดูดสมบัติทั้งหลายที่มีอยู่ ในโลก ให้ใช้สร้างบารมีอย่างสะดวกสบาย ไม่รู้จักหมดจักสิ้น ให้เข้าถึงฐานะ แห่งความเป็นมหาเศรษฐีผู้ใจบุญ ประกอบธุรกิจการงานอันใด ให้ประสพ ความสำเร็จเป็นอัศจรรย์ ให้มีสุขภาพพลานามัยแข็งแรงสมบูรณ์ อย่าเจ็บ อย่าป่วย อย่าไข้ ให้มีอายุยืนยาว ได้สร้างบารมีไปนานๆ ให้ครอบครัวอยู่เย็นเป็นสุข ให้เป็นที่รักของมนุษย์และเทวาทั้งหลาย