บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ บาลีไวยกรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ 2 อาขยาต และ กิตก์ หน้า 5
หน้าที่ 5 / 65

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงการจัดแบ่งกาลทั้งสาม ได้แก่ อดีต ปัจจุบัน และอนาคต โดยเฉพาะการแยกปัจจุบันออกเป็น ๓ ชนิด และอดีตออกเป็น ๓ ชนิด การอธิบายนี้มีความสำคัญในการศึกษาและเข้าใจถึงวิธีการใช้ในภาษาบาลี อีกทั้งยังมีตัวอย่างการใช้คำในแต่ละกรณีเพื่อเสริมความเข้าใจ อนึ่ง รูปแบบการใช้คำในแต่ละกาลมีความหลากหลายที่นักเรียนควรต้องศึกษาเพิ่มเติมเพื่อการสื่อสารที่ถูกต้อง

หัวข้อประเด็น

-กาลในบาลี
-การจัดแบ่งกาล
-การใช้ภาษาในชีวิตประจำวัน
-การศึกษาและการเรียนรู้ภาษาบาลี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๑ - บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ - หน้าที่ 154 ว่าอดีตกาล ๑, กาลยังไม่มาถึง เรียกว่าอนาคตกาล ๑. กาลทั้ง ๓ นั้น แบ่งให้ละเอียดออกอีก ปัจจุบันกาลจัด เป็น ๓ คือ ปัจจุบันแท้ ๑. ปัจจุบันใกล้อดีต ๑, ปัจจุบันใกล้ อนาคต ๑. อดีตกาลจัดเป็น ๓ เหมือนกัน คือ ล่วงแล้วไม่มีกำหนด ๑, ล่วงแล้ววานนี้ ๑, ล่วงแล้ววันนี้ ๑. อนาคตกาล จัดเป็น ๒ คือ อนาคตของปัจจุบัน ๑, อนาคตของอดีต ๑. กาลที่กล่าวโดยย่อหรือ พิสดารนี้ ในเวลาพูดหรือแต่งหนังสือ อ่านหนังสือ ต้องหมายรู้ด้วย วิภัตติ ๘ หมู่ที่กล่าวแล้ว อย่างนี้ :- บอกปัจจุบันนกาล. ๑. วตฺตมานา ๑) ปัจจุบันแท้ แปลว่า "อยู่ อุ. ภิกฺขุ ธมฺม เทเสติ ภิกษุ แสดงอยู่ ซึ่งธรรม ด ๒ အာ 0 ๒) ใกล้อดีต แปลว่า 'ย่อม' ๒ อุ. กุโต นุ ตว์ อาคารสิ ? ท่าน ย่อมมา แต่ที่ไหนหนอ ? ๒ ๓ ๒ အ ๓) ใกล้อนาคต แปลว่า 'จะ' อุ. กี กโรมิ ? [ข้า] จะทำ ซึ่งอะไร ? 0 ๒ ๒
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More