บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ : หน้า 9/65

ประโยค - บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ - หน้าที่ 158 กิริยาที่เป็นกัตตุวาจก, อัตตโนบท เป็นเครื่องหมายให้รู้กิริยาที่เป็น กัมมวาจกและภาววาจก อันจะกล่าวข้างหน้า, แต่จะนิยมลงเป็นแน่ ทีเดียวก็ไม่ได้ บางคราวปรัสสบทเป็นกัมมวาจกและภาววาจกก็มี เหมือนคำบาลีว่า "สทิโส เม น วิชฺชติ, คนเช่นกับ ด้วยเรา ๒๓ ๔ ๒ (อันใคร ๆ] ย่อมหา ไม่ได้ น จ ลพภูติ รูเป, อนึ่ง (อัน ๔ ๑ ๒ ๓ ๔ ใคร ๆ] ย่อมไม่ ได้ ในรูป" เป็นต้น. 0 ာ ๔ บางคราว อัตตโนบทเป็นกัตตุวาจกก็มี เหมือนคำบาลีว่า "ปิยโต ชายเต โสโก ความโศก ย่อมเกิด แต่ของที่รัก." เป็นต้น. G ๒ ๒ คำที่กล่าวข้างต้นนั้น ประสงค์เอาแต่บทที่เป็นไปโดยมาก ถ้า จ๋ากำหนดให้ละเอียดแล้ว ต้องอาศัยปัจจัยด้วย วจนะ (๑๑๒) วิภัตตินั้น จัดเป็นวจนะ ๒ คือ เอกวจนะ ๑ พหุวจนะ ๑. เหมือนวิภัตตินาม ถ้าศัพท์นามที่เป็นประธานเป็นเอกวจนะ ต้อง ประกอบกิริยาศัพท์เป็นเอกวจนะตาม, ถ้านามศัพท์เป็นพหุวจนะ ก็ ต้องประกอบกิริยาศัพท์เป็นพหุวจนะตาม, ให้มีวจนะเป็นอันเดียวกัน อย่างนี้ :-