บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ : หน้า 40/65

ประโยค - บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ - หน้าที่ 189 [ภาวสาธนะ] ศัพท์บอกกิริยา คือ ความทำของผู้ทำ เป็นต้นว่า คมน์ ความ ไป, ฐาน ความยืน, นิสชชา ความนั่ง, สยน ความนอน, ชื่อ ว่าภาวสาธนะ เป็นภาวรูปอย่างเดียว แปลว่า "ความ--," ก็ได้, "การ--," ก็ได้. [กรณสาธนะ] ผู้ทำ ๆ ด้วยสิ่งใด ศัพท์ที่เป็นชื่อของสิ่งนั้น เป็นต้นว่า พนฺธน์ วัตถุเป็นเครื่องผูก มีเชือกและโซ่เป็นต้น, ปหรณ์ วัตถุเป็นเครื่อง ประหาร มีดาบและง้าวเป็นต้น, วิชฌน์ วัตถุเป็นเครื่องไช มี เหล็กหมาดและสว่านเป็นต้น, ชื่อว่ากรณสาธนะ ๆ ที่เป็นกัตตุรูป แปลว่า "เป็นเครื่อง--," ก็ได้, แปลว่า "เป็นเหตุ--" ก็ได้, ที่เป็น กัมมรูป แปลว่า "เป็นเครื่องอันเขา-- " ก็ได้, "เป็นเหตุอันเขา--" ก็ได้. [สัมปทานสาธนะ] ผู้ทำให้แก่ผู้ใดหรือแก่สิ่งใด ศัพท์ที่เป็นชื่อของผู้นั้น ของสิ่งนั้น เป็นต้นว่า สมฺปทานํ วัตถุเป็นที่มอบให้, ชื่อว่าสัมปทานสาธนะ ๆ ที่เป็นกัตตุรูป แปลว่า "เป็นที่--" ที่เป็นกัมมรูป แปลว่า "เป็นที่อันเขา--," [อปาทานสาะนะ] ผู้ทำไปปราศจากสิ่งใด ศัพท์ที่เป็นชื่อของสิ่งนั้น เป็นต้นว่า