บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค - อาขยาตและกิตก์ : หน้า 48/65

ประโยค๑ - บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ - หน้าที่ 197 ทาตพฺพน-ติ เทยุย. [สิ่งใด) อันเขาจึงให้, เหตุนั้น (สิ่งนั้น] ชื่อว่าอันเขาจึงให้, ทา ธาตุ ในความ ให้ ธาตุมี อา เป็นที่สุดอยู่ หน้า เอา ณุย เป็น เอยุย แล้วลบ อา ด้วยสระสนธิ (๑๕) ศัพท์ที่ประกอบด้วยปัจจัยนี้ บางศัพท์ก็ใช้เป็นกิริยากิตก์บ้าง อุ. เต จ ภิกขู คารยุหา อนึ่ง ภิกษุ ท. เหล่านั้น อันท่านจึงติเตียน (๑๓๗) วิเคราะห์ในกิตกิจจุปัจจัย อ. ปฏิ & ภิชฺชติ-ติ ปฏิสมฺภิทา. ปัญญาใด ย่อมแตกฉาน ดี โดยต่าง, เหตุนั้น ปัญญานั้น ชื่อว่าแตกฉานดีโดยต่าง, ปฏิ สํ เป็นบทหน้า ภิท ธาตุ ในความ แตก, อิตถีลิงค์ ปฐมาวิภัตติ เป็น อา (๕๒). เป็นกัตตุรูป กัตตุสาธนะ หิต กโรติ - ติ หิตกุกโร, ผู้ใด ย่อมทำ ซึ่งประโยชน์เกื้อกูล, เหตุนั้น (ผู้นั้น] ชื่อว่าผู้ทำซึ่งประโยชน์เกื้อกูล, หิต เป็นบทหน้า กรุ ธาตุ ในความ ทำ ซ้อน ก. นิสสาย น วสติ - ติ นิสสโย (ศิษย์] อาศัยซึ่งอาจารย์ นั้นอยู่, เหตุนั้น (อาจารย์นั้น] ชื่อว่าเป็นที่อาศัยอยู่ (ของศิษย์] นิ เป็นบทหน้า สี ธาตุ ในความ อาศัย, พฤทธิ์ อี เป็น เอ แล้ว เอาเป็น อย แล้วซ้อน สุ เป็นกัตตุรูป กัมมสาธนะ สิกขิยตี - ติ สิกขา, สักขน วา สิกขา, ธรรมชาติใด