บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค - อาขยาตและกิตก์ : หน้า 10/65

ประโยค๑ - บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ - หน้าที่ 159 โส คนติ เขา ไปอยู่, เต คจฺฉนฺติ เขาทั้งหลาย ไปอยู่ ยกไว้แต่นามศัพท์ที่เป็นเอกวจนะหลาย ๆ ศัพท์ รวมกันด้วย "จ" ศัพท์ ใช้กิริยาเป็นพหุวจนะ ซึ่งจะมีแจ้งในวากยสัมพันธ์ข้างหน้า บุรุษ (๑๑๓) วิภัตตินั้น จัดเป็นบุรุษ ๓ คือ ประถมบุรุษ ๑ มัธยม บุรุษ ๑ อุตตมบุรุษ ๑, เหมือนปุริสสัพพนาม, ถ้าปุริสสัพพนามใด เป็นประธาน ต้องใช้กิริยาประกอบวิภัตติให้ถูกต้องตามปุรสสัพพนาม นั้น อย่างนี้ :- โส ยาติ เขา ไป, ตัว ยาสิ เจ้า ไป, อห์ ยามิ ข้า ไป. ในเวลาพูดหรือเรียนหนังสือ แม้จะไม่ออกชื่อ ปรุสสัพพนาม ใช้แต่วิภัตติกิริยาให้ถูกต้องตามบุรุษที่ตนประสงค์จะ ออกชื่อ ก็เป็นอันเข้าใจกันได้เหมือนกัน, เหมือนคำว่า เอกิ [เจ้า] จงมา ถึงจะไม่ออกชื่อ "ตัว" ก็รู้ได้ เพราะ "หิ วิภัตติ เป็น ปัญจมี, เอกวจนะ, มัธยมบุรุษ เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ส่องความให้เห็น ว่าเป็นกิริยาของ 'ตว์' ซึ่งเป็นมัธยมบุรุษ, เอกวจนะ, แม้คำว่า ปุญฺญ์ กริสฺสาม [ข้า ท.] จักทำ ซึ่งบุญ, ถึงจะไม่ออกชื่อ 'มย์' ก็รู้ได้ โดยนัยที่กล่าวแล้ว