บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ : หน้า 61/65

ประโยค๑ - บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ - หน้าที่ 210 ฉินฺโน อันเขาตัดแล้ว, นิทฺ ธาตุ ในความ ตัด ภินฺโน แตกแล้ว. ภิกฺ ธาตุ ในความ แตก. ทินฺโน อันเขาให้แล้ว ทา ธาตุ ในความ ให้ (เอา อา ที่ ทา เป็น อิ), ธาตุมี ร เป็นที่สุดอยู่หน้า แปลง ต เป็น ณุณ แล้วลบ ที่สุดธาตุ. ชิณฺโณ แก่แล้ว, ชิรฺ ธาตุ ในความ คร่ำคร่า ติณฺโณ ข้ามแล้ว. ตรฺ ธาตุ ในความ ข้าม ปุณฺโณ เต็มแล้ว, ปูรฺ ธาตุ ในความ เต็ม ธาตุมี สุ เป็นที่สุดอยู่หน้า แปลง ต เป็น ที่สุดธาตุ. ตุฏฺโฐ ยินดีแล้ว, ตุส ธาตุ ในความ ยินดี หฏโฐ ร่าเริงแล้ว, หสุ ธาตุ ในความ หัวเราะ ปวิฏฺฐ เข้าไปแล้ว, ป+วิสุ ธาตุ ในความ เข้าไป ฎฐ แล้วลบ ธาตุมี 5 และ ฦ เป็นที่สุดอยู่หน้า แปลง ต เป็น พุธ แล้ว ลบที่สุดธาตุ. พุทโธ รู้แล้ว, พุธ ธาตุ ในความ รู้ กุทโธ โกรธแล้ว, กุธ ธาตุ ในความ โกรธ รุทโธ ปิดแล้ว, รุธ ธาตุ ในความ กั้น ลทฺโธ อันเขาได้แล้ว. ลภ ธาตุ ในความ ได้ อารทฺโธ อันเขาปรารภแล้ว, อา+รา ธาตุ ในความ เริ่ม.