บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ : หน้า 20/65

ประโยค๑ - บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ - หน้าที่ 169 [เหตุกัมมวาจก] กิริยาศัพท์ใด กล่าวสิ่งที่เขาใช้ให้บุคคลทำ คือ แสดงว่าเป็น กิริยาของสิ่งนั้น, กิริยาศัพท์นั้น ชื่อเหตุกัมมาวาจก: มีอุทาหรณ์ว่า สามิเกน สูเทน โอทโน ปาจาปิยเต ข้าวสุก อันนาย ใช้พ่อครัว ให้หุงอยู่ ๔ ها ๓ ๔ က ๒ อธิบาย : สามเกน อันนาย เป็นเหตุกัตตา คือ เป็นผู้ใช้ใน กิริยาศัพท์ คือ ปาจาปิยเต, แต่ไม่เป็นประธานของกิริยานั้น, ท่าน ประกอบตติยาวิภัตติ สูเทน ใช้พ่อครัว เป็นการิตกรรม ในกิริยาศัพท์ คือ ปาจาปิยเต นั้น, ท่านประกอบตติยาวิภัตติ โอทโน ข้าวสุก เป็นเหตุกรรม คือ สิ่งที่เขาใช้บุคคลให้ทำ และเป็นประธานของกิริยาศัพท์ คือ ปาจาปิยเต ท่านประกอบ ปฐมาวิภัตติ. ปาจาปิยเต เป็นกิริยาอาขยาต ปจ ธาตุ เป็นไปในความหุง, ณาเป และ ย ปัจจัย, อิ อาคม, เต วัตตมานาวิภัตติ บอก กาล บท วจนะ บุรุษ ดังก่อน, เป็นเหตุกัมมวาจก กล่าวกรรมผู้เหตุ คือบอกว่า เป็นกิริยาของ โอทโน ซึ่งเป็นของที่เขาใช้ให้บุคคลหุงนั้น ด้วยเครื่องหมายที่กล่าวแล้ว วาจกทั้ง ๕ นี้ เป็นสำคัญของเนื้อความทั้งปวงในการพูด หรือ