บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค: อาขยาต และ กิตก์ : หน้า 19/65

ประโยค - บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ - หน้าที่ 168 กิริยาศัพท์ที่เป็นภาววาจกนี้ ต้องเป็นประถมบุรุษ เอกวจนะ อย่างเดียว, ส่วนตัวกัตตา จะเป็นพหุวจนะและบุรุษอื่นก็ได้ ไม่ห้าม [เหตุกัตตุวาจก] กิริยาศัพท์ใดกล่าวผู้ใช้ให้คนอื่นทำ คือแสดงว่า เป็นกิริยา ของผู้ใช้ให้ผู้อื่นทำนั้น, กิริยาศัพท์นั้นชื่อ เหตุกัตตุวาจก : มีอุทาหรณ์ ว่า สามิโก สูท์ โอทนํ ปาเจติ นาย ยัง [หรือใช้] พ่อครัว 9 ๒ က ๔ ให้หุงอยู่ ซึ่งข้าวสุก. ๔ က อธิบาย : สามิโก นาย เป็นเหตุกัตตา ผู้ทำอันเป็นเหตุ คือ เป็นผู้ใช้ ไม่ได้ทำเอง และเป็นบทประธานของกิริยาศัพท์ คือ ปาเจติ, ท่านประกอบปฐมาวิภัตติ เหมือนกัตตา สูท ยัง [หรือใช้] พ่อครัว เป็นการิตกรรม คือ กรรมที่เขา ใช้ให้ทำ ในกิริยาศัพท์ คือ ปาเจติ, ท่านประกอบทุติยาวิภัตติบ้าง ตติยาวิภัตติบ้าง. โอทนํ ซึ่งข้าวสุก เป็นกรรม ดังกล่าวแล้วในหนหลัง, ปาเจติ เป็นกิริยาอาขยาต. ปฏฺ ธาตุ เป็นไปในความหุง, เณ ปัจจัย, ติ วัตตมานาวิภัตติ บอก กาล บท วจนะ บุรุษ ดังก่อน เป็นเหตุกัตตุวาจก กล่าว กัตตุผู้เหตุ คือ บอกว่า เป็นกิริยาของ สามิโก ซึ่งเป็นผู้ใช้หุงนั้น ด้วยเครื่องหมายที่กล่าวแล้ว