บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค - การศึกษาอาขยาตและกิตก์ : หน้า 18/65

ว่า ลูเทน ประโยค๑ - บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ - หน้าที่ 167 โอทโน ปจิยเต ข้าวสุก อันพ่อครัว หุงอยู่ ๒ ๓ ๒ အာ อธิบาย :- สูเทน อันพ่อครัว เป็นกัตตา ผู้ทำ คือเป็นผู้หุง โดย นัยก่อน ในกิริยาศัพท์ คือ ปริยเต, แปลกแต่ไม่เป็นบทประธาน และท่านประกอบตติยาวิภัตติ. โอทโน เป็นกรรมโดยนัยก่อน, แต่เป็นประธานของกิริยาศัพท์ คือ ปจิยเต ท่านประกอบปฐมาวิภัตติ ปริยเต เป็นกิริยาอาขยาต, ปจ ธาตุ เป็นไปในความหุง, ย ปัจจัย, และ อิ อาคม, เต วัตตมานาวิภัตติ บอกปัจจุบันกาล, อัตตโนบท, ประถมบุรุษ, เอกวจนะ, เป็นกัมมวาจก กล่าวสิ่งที่บุคคล พึงทำ คือ บอกว่าเป็นกิริยาของ โอทโน ที่เป็นของอันบุคคลพึงหุง ด้วยเครื่องหมาย คือ บุรุษและวจนะ อันเสมอกันโดยนัยก่อน [ภาววาจก] กิริยาศัพท์ใดกล่าวแต่สักว่า ความมี ความเป็น เท่านั้น ไม่กล่าว กัตตาและกรรม, กิริยาศัพท์นั้น ชื่อว่า ภาววาจก : มีอุทาหรณ์ว่า เตน ภูยเต อันเขา เป็นอยู่ 0 ๒ ๒ อธิบาย : เตน เป็นกัตตา โดยนัยก่อน ใน ภูยเต ท่านประกอบ ตติยาวิภัตติ. ภูยเต เป็นกิริยาอาขยาต, ภู ธาตุ เป็นไปในความมี ความเป็น, ย ปัจจัย, เต วัตตมานาวิภัตติ บอกปัจจุบันกาล, อัตตโนบท ประถม บุรุษ, เอกวจนะ, เป็นภาววาจก กล่าวความมี ความเป็น