บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ - หน้าที่ 177 บาลีไวยกรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ 2 อาขยาต และ กิตก์ หน้า 28
หน้าที่ 28 / 65

สรุปเนื้อหา

บทนี้จะอธิบายกลไกและวิธีการใช้พยัญชนะตามโครงสร้างที่หลากหลายของภาษาบาลี เช่น การใช้ปัจจัย การลบ และวิธีการทำให้คำมีความหมาย โดยเฉพาะการศึกษาลักษณะการทำงานของธาตุและพฤทธิ์ที่ส่งผลต่อการสร้างคำใหม่ นอกจากนี้ยังมีตัวอย่างการใช้งานและแนวทางที่ควรปฏิบัติตามเพื่อให้เข้าใจไวยากรณ์บาลีอย่างถ่องแท้ ช่วยให้ผู้สนใจศึกษาและนำไปประยุกต์ใช้ในการเรียนรู้ภาษาบาลีได้ดีขึ้นบน dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-การใช้งานพยัญชนะ
-การทำงานของธาตุ
-วิธีการเปลี่ยนแปลงคำ
-บทบาทของปัจจัย
-แนวทางการศึกษาไวยากรณ์บาลี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาค ภาคที่ ๒ อาขยาต และ กิตก์ - หน้าที่ 177 เป็นพยัญชนะที่สุดวรรค ตามวิธีสนธิ Q. สำแดงแล้วในธาตุข้างต้น ๑๕. เอา ย ปัจจัยกับ 2 ที่สุดแห่ง ทิว ธาตุ เป็นต้น เป็น พุพ. ว กับ ธุ ที่สุดแห่ง พุธ ธาตุ เป็นต้น เป็น ชุณ กับ หุ ที่สุดแห่ง มุหฺ ธาตุ เป็นต้น เป็น ยุห กับ สุ ที่สุดแห่ง มุส ธาตุ เป็นต้น เป็น สส. กับ ชุ ที่สุดแห่ง รช ธาตุ เป็นต้น เป็น ชช. ชุ ๑๖. พฤทธิ์ ณุ ปัจจัย เป็น โณ ในหมวด สุ ธาตุ ถุ ๑๗. เอา ญา ธาตุ เป็น ชา. ๑๘. ลบ หุ ที่สุดแห่ง คห ธาตุ เสีย ๑๕. เมื่อลง เณ, ณย ปัจจัย ต้องพฤทธิ์สระตัวหน้าธาตุ และลบ ณุ เหมือนวิธีตัทธิต กัมมวาจก (๑๒๒) แจกแต่วัตตมานา ประถมบุรุษอย่างเดียว เอก. พหุ. ปริยเต, ปจฺจเต. ปริยนเต, ปจฺจนฺเต. รุนฺธิยเต. รุนฺธิยนเต. 99 สวยเต. สิริยตฺเต. สุยยเต. ฮุยยนเต.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More