พระธรรมเทศนาเรื่องอริยมรรค : หน้า 8/59

รฺวม พระธรรมเทศนา ในขณะที่พุทธมณฑลของดามสังกัดหลายลดลงแล้วนั้นเอง พระผู้พระภาคเจ้าได้เสด็จมาถึง เมื่อนาทประทับในท่านควรแล้ว พระโมคคัลลานะก็เข้า มาถวายบังคมพระผู้พระภาคเจ้า ดบสังหลายเห็นดังนั้น จึงเข้ามา กราบด้วย เพราะเห็นว่าขนาดพระโมคัลลานะยังปราบพยานาได้ พระผู้ มีพระภาคเจ้าเองต้องมีอนุภาพมากกว่าพระโมคัลลานะเป็นแน่ ในที่สุด พระผู้พระภาคเจ้าทรงแสดงธรรม ให้อัศติฑตตามและบรรเทา ได้ทราบถึงสรณะที่แท้จริงว่า สรณะที่แท้จริง มีเพียง ๓ อย่างเท่านั้น มีอยู่ ภายในตัวของเรา คือ พุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ ทั้ง ๓ อย่างนี้เป็น ที่พึ่งอันเกิดม ที่จะช่วยให้พ้นจากความทุกข์ทั้งหลายได้ ส่วนภูเขา ป่า ต้นไม้ใหญ่ หรืออรามศักดิ์สิทธิ์ สังเหล่านั้นไม่ใช่ที่พึ่งอันแท้จริง เมื่อพระองค์ทรงพระธรรมเทศนาจบลง อัศติฑตตามและบรรเทา ก็ ได้รับธรรมรสผลพบนิพพานทั้งมวล พระพุทธเจ้าได้รับอิทธิฤทธิ์อันล้นให้เป็นนักบวชในพระพุทธศาสนา นี่เป็นเครื่องยืนยันว่าพระรัตนตรัยภายในนั้น เป็นที่พึ่งที่ละลัก ที่แท้จริงได้ เพราะฉะนั้นเมื่อเร ได้จดใจปฏิบัติธรรมแล้ว ต้องนับว่าเป็นบุญลาภ ของเรา ที่ได้โอกาสศึกษากาลในทางพระพุทธศาสนา ซึ่งเป็นเรื่องราวที่ สำคัญเกี่ยวกับชีวิตของเราเอง ถ้าหากเราไม่รู้จักว่าจะสาระนั้นเป็นอย่างไร อยู่ที่ตรงไหน จะเข้าถึงวิธีการใดแล้ว ชีวิตเราจะมีแต่ความทุกข์ทรมาน แต่ถ้าหากว่าเรา รู้จักและรู้จักปฏิบัติที่ถูกต้องแล้ว ไม่ช้าก็จะเข้าถึงความสุขที่แท้จริงที่อยู่ ภายในตัวของเราเองได้ วิธีที่จะเข้าถึงความสุขและที่พึ่งที่แท้จริงนั้น ต้องหยุดด้วยอย่างเดียวเท่านั้น นำใจแทบไปแบบมา คิดในเรื่องราวต่างๆ นำมาฝึกให้หยุดนิ่งอยู่ในกลาง กาย ตรงศูนย์กายฐานที่ ๗ ในระดับเหนือสะดือขึ้นมา นี้ มือ โดย สัมมาธิปายเส้นด้ายขึ้นม ๒ เส้น เส้นหนึ่งชิงให้ลง จุดสะดือคล้ายองอัลหลัง อีกเส้นหนึ่งชิงจากด้านขวาตามลูฑธ์ด้านซ้าย ให้เส้นด้ายทั้ง ๒ ตัดกันเป็นกมิกบาท จุดตัดเล็กเท่ากับปลายเข็ม ตรงนี้เรียกว่าจานที่ ๖ ให้สมติเอานิ้วชี้นิ้ว