ความเพียรและการหยุดจิต รวมพระธรรมเทศนา ๑ หน้า 23
หน้าที่ 23 / 59

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นําเสนอแนวทางการฝึกจิตด้วยความเพียร โดยเน้นการหยุดจิตที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 เพื่อเข้าถึงนิพพิธ อธิบายถึงความสำคัญของการมีความเพียรในชีวิต ความเพียรชอบช่วยให้มีชีวิตที่ไม่ประมาท ทำให้พบกับความสุขที่ไม่มีขอบเขต อีกทั้งยังย้ำถึงการรักษาเวลาอันมีค่าของชีวิต เพื่อฝึกจิตให้หยุดนิ่งอย่างแท้จริง ซึ่งจะนำไปสู่การบรรลุธรรมตามลำดับ รวมถึงการปกป้องความแข็งแรงและสดชื่นของร่างกายจากการผ่านไปของเวลา

หัวข้อประเด็น

-ความเพียรในชีวิต
-การหยุดจิต
-นิพพิธ
-การฝึกใจให้หยุด
-ความสำคัญของเวลา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ความเพียร ที่เรียกว่าสมามายามะ มีความเพียรชอบ เพื่อทำหยุดทำสิ่งแล้วเราก็จะเข้าถึงสิ่งที่เป็นนิพพิธี เป็นสุข อันดีตา ให้ความสุขแก่เราอย่างไม่มีขอบเขต และไม่มีการเปลี่ยนแปลง ความเพียรชอบ คือต้องมีความเพียร ทำใจหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 จึงจะได้ชื่อว่าไม่ประมาทในชีวิต เป็นความเพียร เพื่อความหลุดพ้น ความเพียรของพระอริยเจ้า คือเพียรทำใจให้หยุดให้เว้น หยุดในหยุดเข้าไปเรื่อยๆ หยุดโดยไม่ต้องยั้ง หยุดอย่างไม่มีถอดถอย หยุดตลอดเวลา หยุดทุกอวสานทำให้หยุดอย่างนี้ แม้พญามัจจุราชยังย่อท้อ มัจจุราชงไม่เห็นผู้ที่ใจหยุดอย่างแท้จริง ดังนั้นใจหยุดนิ่งจึงเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เพื่อหยุดต่อไปเกิดจะเกิดผล ไม่ช้าก็จะได้บรรลุธรรมไปตามลำดับ สิ่งที่เราสูญเสียไปไม่ได้อีกแล้ว คือ เวลา เพราะเวลาที่ผ่านไปนั้น ดึงเอาความแข็งแรง ความสดชื่นของร่างกายเราไปด้วย เราควรสงวนเวลาสำหรับชีวิตของเราให้เพื่อประพฤติดีฝึกใจให้หยุดให้นิ่ง ให้เข้าส่งที่พี่จะละลายภายในของเราให้ได้ ให้คิดน้อยนั่นทุกวัน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More