ข้อความต้นฉบับในหน้า
52
เห็นไหมมะ เวล่า 100 ปี ในโลกมนุษย์ เท่ากับชั่วคู่นเดียวในสวรรค์
เท่านั้นเอง ซึ่งไม่เพียงพอที่จะทำความดีเลย แต่มนุษย์ส่วนใหญ่อยิ่ง
ประมาณกันอยู่มาก ส่วนพวกเรายังอยู่แล้ว จึงไม่ควรประมาณในวัยและชีวิต
จำเป็นที่จะต้องหันบันประกอบความดี สร้างบารมีโดยไม่มีข้อแม้ ข้ออ้างและ
เงื่อนไข เพื่อจะได้ดำเนินชีวิตไม่ผิดพลาด รีบส่งสัมบูรณ์ตัวไปข้ามภาพข้าม
ชาติ
เพราะบุญเป็นเพื่อนแท้ในการเดินทางไกลในสัมปรายภ และเป็น
ที่พึ่งในระหว่างที่เวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏฐ์ บุญเท่านั้นเป็นที่พึ่งทั้งใน
โลกนี้และโลกหน้า บุญนี้เป็นสิ่งเดียวที่เราสามารถเอาติดตัวไปได้ เหมือน
เงาตามตัวที่จะคอยติดตามเจ้าของไปทุกแห่ง
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนว่า บุคคลผู้ประมาท ก็เหมือนคนตาย
แล้ว คือแม้มีชีวิตอยู่ แต่ถ้าหากว่าประมาท ชีวิตนั้นไม่มีประโยชน์อะไร เหมือน
ชีวิตของคนที่ตายไปแล้ว
ความประมาทเป็นภัยในฎุฏูกสังสาร ที่ทำให้สรรพสัตว์ทั้งหมดหลาย หลง
วนเวียนอยู่ในทะเลแห่งความทุกข์ หากทางหลุดพ้นไม่ได้ เม leverage เกี่ยวกับความทุกข์ มีปัญญาขึ้นสู่งิ่งแห่งพระนิพพาน
เสวยรมสุขอันแท้จริง
เพราะฉะนั้น ความไม่ประมาทจึงเป็นยอดของความดี ความดี
ทั้หลายก็รวมอยู่ในความไม่ประมาทนี้แหละ ถ้าจะให้ไม่ประมาทต้องเอาใจ
หยุดไปที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ไม่ให้พลังเผลอ มีสติอยู่ตลอดเวลา ใจไม่
ให้เคลื่อนไหวจากศูนย์กลางกาย ทำอย่างนี้ชื่อว่าไม่ประมาณ เพราะใจหยุด
คือสุดยอดของความไม่ประมาณ ต้องหยุดให้ได้ตลอดเวลา หยุดนั่งอย่าง
สบายๆ อย่าให้เผลอ
พอหยุดถูกส่วนเข้า เดี๋ยวเราก็จะเข้าสั่นอปลมรามอย่างง่ายๆ จะ
เห็นดวงใจกลมรอบตัว อย่างเทคนิคดวงดาวในอากาศ อย่างกลางขนาด
ดวงจันทร์ในคื่นเพียญ อย่างใหญ่ขนาดดวงอาทิตย์ตอนเที่ยงวัน ใบบริสุทธิ์
อยู่ภายใน