การทำบุญของชาวนา : หน้า 15/59

ในอดีต มีชาวนาครอบครัวหนึ่ง สามออไปไหนดี ทุก วันอรรถจะนำอาหารไปให้ท้องนา วันหนึ่งในระหว่าที่อรรถกำลังเดินทางนำอาหารไปให้สามี ได้พบกับพระสารีบุตร ซึ่งเพิ่งออกจากโอรสมบัติตามใหม่ๆ เมื่ออรรถนายบุญเห็นเข้า ก็เกิดความศรัทธาเลื่อมใส อยากจะทำบุญกับพระเร นางคิดว่า “บางวันเราอยากจะทำทาน แต่ไม่มีไถยธรรม เพราะต้องหาเช้ากินค่ำ บางวันมีไถยธรรมแล้ว แต่ไม่มีพระมาโปรด ตอนนี้ไถธรรมของเราก็มีพร้อมแล้ว พระก็มาโปรดแล้ว เราควรทำบุญวันนี้แหละ” ด้วยจิตที่เลื่อมใสในพระเณร นางจึงน้อมถวายอาหารมื้อในนั้นแต่ท่าน ส่วนพระสารีบุตร ท่านรู้เห็นในบุญทัสสนะว่าว่า โยมคนฉะเป็นเจ้าของบุญ เป็นผู้ที่มีฉลากทางบุญจึงได้มาโปรด เมื่อผู้ให้ทานกับตรงกัน ผู้ให้ให้ด้วยใจบริสุทธิ์ ผู้รับคือพระสารีบุตร อาทุตรธรรมท่านบริสุทธิ์ล้วนๆ เพราะเข้าถือโอรสมาบติดดลอด ๗ วัน ธรรมภายในสว่างเต็มที่ พออรรถของนายบุญชาวนาเข้าใส่บาตร ด้วยความเลื่อมใสบุญก็เกิดขึ้นทันที กระแสธารแห่งบุญไหลเข้าสู่ศูนย์กลางกายของอรรถนายบุญอย่างไม่มีประมาณ พระเณรท่านให้พระสั้นๆ ว่า “ขอให้สมปรารถนาในทุกเรื่อง” แค่นั้นนางก็ชื่นใจ ปลดมิตรเปิดบานใจมาก ไม่กังวลว่าสามีจะหยุดหงิดหรือเปล่าแล้วได้กลับบ้านไปเตรียมอาสามาใหม่ เพื่อจะนำไปให้สามีที่อยู่กลางทุ่งนาสามกำลังเหน็ดเหนื่อยและกำลังหิวมาก เมื่ออรรถนายสิมกำลังเหนื่อยก็สงยิ้มไปก่อน และพูดด้วยอ้อมคำที่ไพเราะ หาน้ำหาทำน้ำให้ดูด เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ พอร่างกายสงบ จิตใจสงบดีแล้ว นางจึงพูดว่า “วันนี้ที่มาส่งอาหารซ้ำ เพราะเผอิญเจอพระในระหว่างทาง ท่านมีผิวพรรณขรุขระที่เปล่งปลั่ง ผ่องใสมา เห็นแล้วอยากทําบุญ น้องก็เลยเอาอาหารใบบาตรทําบุญไป พี่ตั้งจิตอนุโมทนาด้วยเถอะนะ” นายบุญก็ใจบุญสมชื่อ แม้จะเหน็ดเหนื่อยมาพอได้ยินข่าวบุญก็อนโมทนา บอกว่า “ดีแล้ว น้องเอ๋ย ที่ได้ทําบุญพระ เพราะเมื่อสักครู่