ความสำคัญของการทำดีและบุญกุศล : หน้า 38/59

ปรกิณีผู้ที่ตั้งใจทำดีนั้นบุญลุเข้าสู่เป็นนิรันดร์ ย่อมจะมีจิตใจที่บริบูรณ์แสนแม่โส เพราะบุญจะช่วยกลั่นใจของเขาให้สะอาด บริสุทธิ์ผ่องใสอยู่เสมอ จะมีความมันเทิงใจว่า เราได้ใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า ด้วยการสร้างความดีให้แก่ตนเอง ผู้ที่สั่งสมบุญไว้มาก ย่อมจะเป็นที่รักของมนุษย์และเทวา แม้แต่ชาวสวรรค์ก็อยากเข้ามาอยู่สบายด้วย เขาจะคอยอนุโมทนาเมื่อผู้นั้นได้ทำความดีและจะรอคอยการกลับมาสู่มนุษย์ของผู้มนั้น เหมือนกำลังรอคอยหมู่มาติ ผู้เป็นที่รักที่จากไปนานแสนนาน ให้กลับมาสู่เรือนของตน เมื่อถึงเวลาสุดท้ายของชีวิต ภาพแห่งการทำความดีทั้งหลายที่ผ่านมาจะปรากฏขึ้นในใจ ฉายภาพให้เห็น เหมือนการรอภาพวีดีโอคัลล เรื่องนั้นจบจากการสร้างบารมีที่ดีขึ้นมาและมั่นใจว่าเมื่อโลกไปแล้ว ก็จะไปสุดดิ่บ ไปสวยทิพยมิตในโลกสวรรค์ไปเป็นสยามแห่งเทวา พอจะดารภาพของมนุษย์ ก็จะรี่างกายใหม่อันเป็นนิพพาน ซึ่งดีกว่าประดุตกว่ามนุษย์หลายเท่า ไปเป็นเทพบุตรเทพธิดา แล้วก็จะตรวจดูว่าทิพยสมบัติ อันประดิษฐ์สวยงามขนาดนี้ เราได้มาอย่างไร เมื่อเห็นอัตตชาติก็ผ่านมาในมนุษย์ว่าเราได้สร้างสมบูเอาไว้เองดีแล้ว ได้สร้างมารออย่างเต็มกำลัง ก็จะเกิดความปลื้มปิติเหล่ากภูมิใจ เพราะได้ละจากโลกนี้ ไปอย่างผู้ชนะ เหมือนละจากภาชนะดิน แล้วไปสู่สุดศิขภาพ ไปสวยทิพยมิติในโลกสวรรค์ไปเป็นสยามแห่งเทวา (ทำ-มิ-กะ-) อึมมิกอวาสก็เป็นชาวเมืองสวัตตดี ผู้มีศีลธรรมอันงาม และเป็นผู้ยินดีในการฟังธรรม ภรรยาของเขาและ บุตร ๗ คน ฉลาดอีก ๗ คน ก็เป็นผู้ยินดีในธรรมเช่นเดียวกัน ต่อมาเมื่อใกล้จะละโลก นอนอยู่บนเตียงคนใช่ เขารู้สึกอยากฟังธรรมเป็นอย่างยิ่ง จึงได้มนต์พระมาแสดงธรรมที่บ้าน เมื่อพระมาแล้ว ก็สั่งนอนอันสะละอร่อมรอบเตียงของเขา เขาเห็นพระดีใจ แล้วบอกว่า “กระผมเป็นคนทุพลภาพ อาจจะไม่ได้นเห็นพระคุณเจ้าอีกแล้ว ขอพระคุณเจ้าทั้งหลาย ได้โปรดสรยายพระสูตรบทใดบทหนึ่ง ให้กระผมฟังด้วยเถิด”